طراحی پوست ربات
پیش از این تصور میآشد پوست رباتآها باید از جنس قطعات الکترونیکی سخت و غیرقابل انعطاف باشد، چون ساخت پوستی صاف و حساس براآی آنها غیرممکن بود؛ اما محققان ژاپنی در تحقیقات جدید خود موفق به طراحی نوعی مدارهای الکترونیکی ارتجاعی از جنس مواد عایق الاستیکی جدیدی شدهآاند که دستیابی به این هدف را امکانآپذیر خواهد کرد.
هدف از ساخت این پوست الکترونیکی، پوشش کامل بدنه ربات توسط لایهآآای از حسگرهای قابل انعطاف است که در برابر دما و فشار حساس باشند و علاوه بر این، هیچآآگونه محدودیت حرکتی برای ربات به وجود نیاورند.
اگر رباتآهای انسانآآنما نتوانند از پوستی حساس همانند پوست انسانآها برخوردار باشند نمیآتوان از آنها برای انجام فعالیتآهای روزانه زندگی استفاده کرد.
تصور کنید یک ربات در حین حرکت نتواند تشخیص دهد که هنگام عبور از یک مسیر مشخص با کودکی برخورد کرده است. در چنین شرایطی استفاده از رباتآها برای انجام فعالیتآهای مختلف نهآتنها منافعی را در بر نخواهد داشت، بلکه میآتواند پیامدهای نامطلوبی را نیز به همراه داشته باشد.
این گروه از محققان پیش از این نوعی حسگرهای ورقهآآای انعطافآپذیر را طراحی کرده بودند که به حفراتی که تنها 25 درصد قابلیت الاستیکی داشتند، متصل میآشدند. این میزان کشسانی نمیآتوانست نیازهای حرکتی ربات در بخشآهایی از پوست مانند مفاصل را تامین کند؛ در حالی که در حسگرهای جدید طراحی شده بدون این که در میزان هدایت الکتریکی پوشش بدنه رباتآها اختلالاتی ایجاد شود، کشسانی پوست بدن تا 38 درصد افزایش یافته است. در ساخت این ماده عایق کشسانی جدید از مجموعهآای از ریز لولهآهای کربنی در ابعاد نانو و لاستیک استفاده شده است.
برای جلوگیری از تجمع نانو لولهآهای کربنی در کنار هم، از روش جدیدی برای ساخت این مادهآ استفاده شد که در آن نوعی مایع یونی شامل مجموعهآای از یونآهای باردار به کار میآرود؛ بنابراین با استفاده از این روش میآتوان بدون ترس از تجمع مجموعهآای از نانو لولهآهای کربنی کنار هم از آنها استفاده کرد. حدود 20 درصد از وزن محصول نهایی را نانو لولهآهای کربنی تشکیل میآدهد. جریان الکتریکی از میان این ریزلولهآها عبور میآکند.
در این ماده جدید ساختار حسگرها به گونهآای طراحی شده است که مدت زمان کشش ایجاد شده در این پوشش در نتیجه تحت فشار قرار گرفتن ریزلولهآها افزایش میآیابد.
برگرفته از شبکه فناوری اطلاعات ایران
دیدگاه