سلام دایی
اکثر سیستم های کنترلی امروزی از نوع فیدبک دار هستند. مثلا برای کنترل دمای یک کوره با یک سنسور خاص دمای کوره را می خوانیم و این دما با دمای تعیین شده ما مقایسه می شود و شعله مشعل بر اساس آن کم یا زیاد می گردد.
اما عیب بزرگ سیستم های فیدبک دار ناپایداری آنهاست. این ناپایداری بعلت وجود تاخیرهای ذاتی پروسه های کنترلی است. مثلا در مثال بالا مشعل درجا نمی تواند دمای کوره را بالا ببرد یا وقتی مشعل خاموش شد کلی طول می کشد دمای کوره پایین بیاید.
برای رفع این عیب در مسیر حلقه کنترل یک تبع انتگرو-دیفرانسیلی قرار می دهند که PID نامیده می شود. این تابع که بسیار هم ساده است 3 متغیر دارد و برای هر پروسه معین این 3 عددی خاص به خود می گیرند تا حلقه فیدبک ما پایدار شود.
روش بدست آوردن این 3 پارامتر معمولا تجربیست اما امروزه با مدلسازی های دقیق ریاضی می توان بدون سعی و خطا هم آنها را محاسبه کرد.
کاربرد PID به حدی زیاد است که امروزه تقریبا تمامی پروسه های صنعتی در پالایشگاهها، صنایع فولاد و ... از آن استفاده می کنند.
پیشرفت های اخیر باعث شده کامپیوترها و PLC های امروزی به PIDآ کنترلرهای هوشمند مجهز باشند که 3 پارامتر آن بصورت خودکار محاسبه شده و اعمال می گردد(Auto tune) و نیاز به دخالت انسان در تنظیم آن نیست.
با عرض پوزش خدمت دایی های عزیزم تا اطلاع ثانوی به اینترنت دسترسی ندارم.
دیدگاه