پیشنهاد روسیه برای برقراری بازوی کنترلی فضای سایبر
چرا هیچآگونه نظارتی بر تسلیحات سایبر و نحوه استفاده از آنآها وجود ندارد؟
این موضوع، اتفاقآنظر کشورهای پشتیبان طرح روسیه است که در رابطه با امنیت اطلاعات در سازمان ملل متحد مطرح شده است.
رهبران سیاسی و نظامی سرتاسر جهان معتقدند که حداقل بخشی از جنگ جهانی بعدی در فضای سایبر صورت خواهد گرفت، از اینآرو موضوع خلع سلاح سایبری نزدیک به یک دهه است که در سازمان ملل و بهآتازگی در آژانس ITU جریان یافته است.
برخی از کشورهای توسعهآیافته تهاجمآهای سایبری را در قالب حمله به زیرساختآهای رایانهآای مجتمعآهای برق، ارتباطی، حملآونقل و سامانهآهای اقتصادی تجربه کردهآاند و کشورهای در حال توسعه، جنگ سایبری را در شرایط سیاسی دیدهآاند.
دولت روسیه بهآعنوان حامی اصلی توافق برداشتن بازوی کنترل سایبر، از اصطلاح "جنگ اطلاعات" استفاده کرده و این تهدید را کشمکش سایبری دانسته و آنآرا چیزی شبیه جنگ ایدهآها تعریف کرده است.
از سال 1998 روسیه در گردهماییآهای سالانه سازمانآملل، نگرانی خود را در کمبود توافقی بینآالمللی برای مبارزه با چیزی که آنآها به آن تروریسم اطلاعات میآگویند ابراز داشتهآاند.
رهبران روسیه نگرانند چرا که به اعتقاد آنآها اینترنت ارتباط بین افراد را ساده ساخته است در حالیآکه دولت یک کشور میآتواند از اینترنت بر علیه سیستم سیاسی دولت کشوری دیگر استفاده کند. همچنین برخی از دیپلماتآهای روسی از عبارت تهاجم ایدئولوژیکی برای شرح اینآکه دولتآها از طریق اینترنت چه میآتوانند با یکدیگر بکنند استفاده کردهآاند.
در کنفرانس خلع سلاح سازمان ملل، سرگئی کورتکوف از وزارت دفاع روسیه گفت: هرگاه که دولتی ایدهآای را در اینترنت با هدف براندازی دولت کشوری دیگر حتی با عنوان اصلاح دموکراتیک توسعه داد، باید یک تخطی برخلاف منشور سازمان ملل محسوب شود.
در همان جلسه کورتکوف گفت که هرگونه عملیات اطلاعاتی که توسط دولتی بر علیه دولت دیگر هدایت شود، به نوعی دخالت در امور داخلی دولت هدف محسوب میآشود؛ حال به هر دلیلی که باشد، نباید چنین رفتاری را بهآخاطر آن دلایل قابل توجیه دانست.
ایالات متحده بارها با محدودیت ارتباطآهای اینترنتی مخالفت کرده است. جیمز لویس از محققین موسسه خلع سلاح سازمان ملل گفت که علاوه بر روسیه چنین نقطهآنظری را از دولتآمردان کشورهای دیگر نیز شنیده است.
پارسال روسیه مدلی مستحکمآتر از آنچه که در سازمان ملل پیشنهاد داده بود را به سازمان همکاریآهای شانگهای آورد که در آنآجا علاوه بر روسیه و چین، 4 کشور آسیایی مرکزی نیز بر اجرای آن صحه گذاردند.
چرا هیچآگونه نظارتی بر تسلیحات سایبر و نحوه استفاده از آنآها وجود ندارد؟
این موضوع، اتفاقآنظر کشورهای پشتیبان طرح روسیه است که در رابطه با امنیت اطلاعات در سازمان ملل متحد مطرح شده است.
رهبران سیاسی و نظامی سرتاسر جهان معتقدند که حداقل بخشی از جنگ جهانی بعدی در فضای سایبر صورت خواهد گرفت، از اینآرو موضوع خلع سلاح سایبری نزدیک به یک دهه است که در سازمان ملل و بهآتازگی در آژانس ITU جریان یافته است.
برخی از کشورهای توسعهآیافته تهاجمآهای سایبری را در قالب حمله به زیرساختآهای رایانهآای مجتمعآهای برق، ارتباطی، حملآونقل و سامانهآهای اقتصادی تجربه کردهآاند و کشورهای در حال توسعه، جنگ سایبری را در شرایط سیاسی دیدهآاند.
دولت روسیه بهآعنوان حامی اصلی توافق برداشتن بازوی کنترل سایبر، از اصطلاح "جنگ اطلاعات" استفاده کرده و این تهدید را کشمکش سایبری دانسته و آنآرا چیزی شبیه جنگ ایدهآها تعریف کرده است.
از سال 1998 روسیه در گردهماییآهای سالانه سازمانآملل، نگرانی خود را در کمبود توافقی بینآالمللی برای مبارزه با چیزی که آنآها به آن تروریسم اطلاعات میآگویند ابراز داشتهآاند.
رهبران روسیه نگرانند چرا که به اعتقاد آنآها اینترنت ارتباط بین افراد را ساده ساخته است در حالیآکه دولت یک کشور میآتواند از اینترنت بر علیه سیستم سیاسی دولت کشوری دیگر استفاده کند. همچنین برخی از دیپلماتآهای روسی از عبارت تهاجم ایدئولوژیکی برای شرح اینآکه دولتآها از طریق اینترنت چه میآتوانند با یکدیگر بکنند استفاده کردهآاند.
در کنفرانس خلع سلاح سازمان ملل، سرگئی کورتکوف از وزارت دفاع روسیه گفت: هرگاه که دولتی ایدهآای را در اینترنت با هدف براندازی دولت کشوری دیگر حتی با عنوان اصلاح دموکراتیک توسعه داد، باید یک تخطی برخلاف منشور سازمان ملل محسوب شود.
در همان جلسه کورتکوف گفت که هرگونه عملیات اطلاعاتی که توسط دولتی بر علیه دولت دیگر هدایت شود، به نوعی دخالت در امور داخلی دولت هدف محسوب میآشود؛ حال به هر دلیلی که باشد، نباید چنین رفتاری را بهآخاطر آن دلایل قابل توجیه دانست.
ایالات متحده بارها با محدودیت ارتباطآهای اینترنتی مخالفت کرده است. جیمز لویس از محققین موسسه خلع سلاح سازمان ملل گفت که علاوه بر روسیه چنین نقطهآنظری را از دولتآمردان کشورهای دیگر نیز شنیده است.
پارسال روسیه مدلی مستحکمآتر از آنچه که در سازمان ملل پیشنهاد داده بود را به سازمان همکاریآهای شانگهای آورد که در آنآجا علاوه بر روسیه و چین، 4 کشور آسیایی مرکزی نیز بر اجرای آن صحه گذاردند.
