دانشمندان نشان داده اند که تحریک الکتریکی بخشی از مغز می تواند هم فعالیت روحی و هم فعالیت فیزیکی در بیمارانی با آسیب شدید مغزی را بهبود بخشد.نتایج بدست آمده ، برای گروهی از بیماران قطع نا امید شده ای که نقص های جدی را بعد از ضربه ی مغزی تحمل می کنند، گام به جلویی است.
"او میتواند بخورد ، صحبت کند ، فیلم ببیند،و از فنجان نوشیدنی بخورد"این ها را مادر بیماری که ترحیح داده گمنام باقی بماند،در یک محاصبه ی مطبوعاتی که در چهارشنبه ،1 گوست در مجله nature چاپ شده است، می گوید.قبل از پسر او ، 38 نفر دیگر دراین بررسی شرکت داشتند.مادر بیمار می گوید که پسرش 5 سال را در اتاق مراقبت های ویژه گذرانده است ،جایی که او نمی توانست بخوردوتا حد زیادی از اطرافش بی خبر بود. او میگوید:" حالا او می تواند گریه کند و بخندد و مادر و پدر را صدا کند"
در سال 1999 پسر این زن دچار ضربه ی مغزی شد.طی یک عمل جراحی ، او در حالتی قرار گرفت که متخصصین مغز و اعصاب آن را minimally conscious state یا حالت هوشیاری کم(حالتی بین کما و هوشیاری کامل) می نامند ،که با بیمارانی که زندگی نباتی دارند متفاوتند،در کل این بیماران نسبت به محیط اطرافشان نا خودگاهند ،این بیماران ممکن است در برابر هر شیئی و یا هر سوال ساده ای، گهگاه و یا به ندرت کمی بخندند و گریه کنند.تخمین های قابل اطمینان کمی در باره ی تعداد افرادی با این بیماری وجود دارد،اما بعضی محققان پیش بینی کردند حدود 280.000 نفر به این بیماری در آمریکا وجود دارد.
تحقیقات قبلی روی این بیماران نشان می دهد که بعضی یک سطح فعالیت مغزی حیرت آوری دارند، تئوری دانشمندان این را می گوید که بعضی از شبکه های مغزی این بیماران که کنار گذاشته شده ، سالم است.گهگاه فعال و یا هماهنگ می شود و به بیماران اجازه می دهد که به محیط اطرافشان واکنش نشان دهد. Nicholas Schiff ، یک محقق و متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه پزشکی Weill Cornell در نیو یورک و یکی از دانشمندان این تحقیق در یک مصاحبه ی خبری می گوید:" ما فکر کردیم که تحریک برای این نوع بیماران باید مفید باشد زیرا آنها اساس قابلیت تکلم را دارند. این نشان می دهد که ذاتا ً شبکه های مغز ممکن است وجود داشته باشد ولی نمی تواند خود به خود ترمیم شود."
Schiff و هم کارانش از روشی استفاده کرده اند که deep brain stimulation( تحریک عمقی مغز)نامیده می شود،که با موفقیت در مورد صدها تن از افرادی که دچار بیماری پارکینسون بودند استفاده شده و در حال حاضر برای بیماری افسردگی و بیماری صرع و دردهای مزمن مورد آزمایش قرار گرفته است.الکترودها به وسیله ی جراحی ،درمحل خاصی از مغز-محل دقیق با توجه به شرایط تعیین می شود- کاشته می شودوبا سیمی به دستگاه قابل برنامه ریزی که در قفسه ی سینه ی بیمار کاشته شده متصل است،پزشک میتواند این وسیله را خاموش و روشن کند و جریان الکتریکی دقیقی را به مغز بفرستد.
در مورد بیماری minimally conscious (بیمارانی با هوشیاری کم) ،پزشکان قسمتی از تالاموس ، ساختاری که د رگودی مغز قرار گرفته ،بالای ساقه ی مغزرا مورد بررسی قرار داده اند .تالاموس اطلاعات حسی را به دیگر نقاط مغز می فرستد و نقش کلیدی مهمی در تنظیم کردن تحریکات دارد. Schiff می گوید:"این سلول ها دارای برآمدگی های پهنی در قشر مغزی و عقده های پایه هستند ونیز دارای ظرفیتی هستند که فعالیت سراسری مغز را افزایش می دهد.این قسمت مغز همچنین نشان می دهد، که نقش کلیدی در بی نظمی های حس هوشیاری را ایفا می کند .تئوری دانشمندان این است که با جریان الکتریکی مورد نظر، سلول های مستقر و به طور غیر مستقیم شبکه هایی عصبی ای که به هم مرتبطند، را تحریک می کنند.
بر اساس این تحقیقات ، رفتار بیماران به محض اینکه دستگاه روشن شد ، تغییر کرد. Joseph Giacino –یکی از متخصصان مغز و اعصاب در انجمن توانبخشی JFK Johnson در نیوجرسی آمریکا و یکی از دانشمندان این تحقیق - در مصاحبه ی خبری گفت:"قبل از آزمایش ، این بیمار در یک حالتی قرار داشت که از او قطع امید شده بود. او معمولا چشم هایش را بسته نگه می داشت مگر اینکه بیدار می شد،و او یک کلمه بیان می کرد .بعد از این روش او گفت:"موثرترین حالت برای ما، این بود که او باز بودن نرمال چشم هایش را دوباره بدست آورد.او سرش را تکان می داد و به صحبت های افراد توجه می کرد."
محققان رفتار بیمار را بعد از 6 ماه بعد آنالیز کردند ، دستگاه را روشن و خاموش کردند تا شدت آن را بررسی کنند.آنها پیشرفت هایی را در فعالیت خود آکاهانه ی بیمار یافتند که به طور واضح با تقویت الکتریکی پیوند خورده است.بیمار اغلب بهبود آرام اما مداومی در فعالیت ها نشان داد حتی دراوقاتی که دستگاه خاموش بود. این یافته ها مخصوصا با ارزشند از آن جهت که آنها یک سود ومنفعت امید وارانه ای بعد از این روش را نشان می دهند.
در حالی که دوره ی آزمایش رسمی تمام شده است ، بیمار دریافت تحریک الکتریکی را در چرخه ای 12 ساعته، ادامه می دهد ، تا با چرخه ی خواب و بیداری هماهنگ شود ، و ادامه می دهد تا بهتر شود. Giacinoمیگوید:"حالا او می تواند وقتی در روند تحریک الکتریکی است، بدون تناقض و شفاها ً به محیط پاسخ دهد.بیشترین تغییر اخیر او این است که او می تواند 16 کلمه در مورد متعهد شدن و وفاداری را بگوید.
این تیم اخطار می دهد که هنوز خیلی زود است که پیش بینی کرد ، روش deep brain stimulation روی بیمارانی با هوشیاری کم خوب کار خواهد کرد یا نه؟.این موفقیت امکان پذیر است وقتی ماهیت دقیق جراحت معین باشد.و اینکه آیا بعضی از شبکه های عصبی بحرانی سالم باقی می مانند یا نه؟ Schiffگفت که او شک دارد که بیماران زیادی وجود خواهند داشت که در حالت هوشیاری کم مفید نخواهند بود.
محققان در حال برنامه ریزی کاشت دستگاه در بدن 11بیمار مبتلا به حالت هوشیاری کم هستند ،که باید به آنها یک نتیجه ی بهتر در موردچگونگی بررسی این روش بر روی تعداد زیادتری از بیماران بدهند.اگر این روش به موفقیت برسد ،این تکنولوژی نهایتا ً باید بر روی گروه وسیعتری از بیماران دارای آسیب مغزی، عملی باشد. Giacinoمی گوید :"بیماران ضربه مغزی با مشکل حاد و جدی کمتر ممکن است روزی مفید باشند."
هم اکنون Schiff و دیگران امید وارند یافته ها ، توجه زیاد به بیمارانی که ترک شده اند را در پی خواهد داشت ، که تنها از یک مراقبت ویژه برخوردار شوند. Schiffمی گوید :"بیشترین بیمارانی که حالت هوشیاری کم را نشان می دهند واقعا ً رفتار هایی داشتند که بعد از روش های پزشکی کاسته شد.اما ممکن است بیمارانی که امید بسیار بالایی برای حیات دارند، وجود داشته باشند،اینان کسانی هستند که ما را برای جلو رفتن علاقه مند می کنند."
ترجمه : م .صبوری از وب سایت www.bioemm.com
"او میتواند بخورد ، صحبت کند ، فیلم ببیند،و از فنجان نوشیدنی بخورد"این ها را مادر بیماری که ترحیح داده گمنام باقی بماند،در یک محاصبه ی مطبوعاتی که در چهارشنبه ،1 گوست در مجله nature چاپ شده است، می گوید.قبل از پسر او ، 38 نفر دیگر دراین بررسی شرکت داشتند.مادر بیمار می گوید که پسرش 5 سال را در اتاق مراقبت های ویژه گذرانده است ،جایی که او نمی توانست بخوردوتا حد زیادی از اطرافش بی خبر بود. او میگوید:" حالا او می تواند گریه کند و بخندد و مادر و پدر را صدا کند"
در سال 1999 پسر این زن دچار ضربه ی مغزی شد.طی یک عمل جراحی ، او در حالتی قرار گرفت که متخصصین مغز و اعصاب آن را minimally conscious state یا حالت هوشیاری کم(حالتی بین کما و هوشیاری کامل) می نامند ،که با بیمارانی که زندگی نباتی دارند متفاوتند،در کل این بیماران نسبت به محیط اطرافشان نا خودگاهند ،این بیماران ممکن است در برابر هر شیئی و یا هر سوال ساده ای، گهگاه و یا به ندرت کمی بخندند و گریه کنند.تخمین های قابل اطمینان کمی در باره ی تعداد افرادی با این بیماری وجود دارد،اما بعضی محققان پیش بینی کردند حدود 280.000 نفر به این بیماری در آمریکا وجود دارد.
تحقیقات قبلی روی این بیماران نشان می دهد که بعضی یک سطح فعالیت مغزی حیرت آوری دارند، تئوری دانشمندان این را می گوید که بعضی از شبکه های مغزی این بیماران که کنار گذاشته شده ، سالم است.گهگاه فعال و یا هماهنگ می شود و به بیماران اجازه می دهد که به محیط اطرافشان واکنش نشان دهد. Nicholas Schiff ، یک محقق و متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه پزشکی Weill Cornell در نیو یورک و یکی از دانشمندان این تحقیق در یک مصاحبه ی خبری می گوید:" ما فکر کردیم که تحریک برای این نوع بیماران باید مفید باشد زیرا آنها اساس قابلیت تکلم را دارند. این نشان می دهد که ذاتا ً شبکه های مغز ممکن است وجود داشته باشد ولی نمی تواند خود به خود ترمیم شود."
Schiff و هم کارانش از روشی استفاده کرده اند که deep brain stimulation( تحریک عمقی مغز)نامیده می شود،که با موفقیت در مورد صدها تن از افرادی که دچار بیماری پارکینسون بودند استفاده شده و در حال حاضر برای بیماری افسردگی و بیماری صرع و دردهای مزمن مورد آزمایش قرار گرفته است.الکترودها به وسیله ی جراحی ،درمحل خاصی از مغز-محل دقیق با توجه به شرایط تعیین می شود- کاشته می شودوبا سیمی به دستگاه قابل برنامه ریزی که در قفسه ی سینه ی بیمار کاشته شده متصل است،پزشک میتواند این وسیله را خاموش و روشن کند و جریان الکتریکی دقیقی را به مغز بفرستد.
در مورد بیماری minimally conscious (بیمارانی با هوشیاری کم) ،پزشکان قسمتی از تالاموس ، ساختاری که د رگودی مغز قرار گرفته ،بالای ساقه ی مغزرا مورد بررسی قرار داده اند .تالاموس اطلاعات حسی را به دیگر نقاط مغز می فرستد و نقش کلیدی مهمی در تنظیم کردن تحریکات دارد. Schiff می گوید:"این سلول ها دارای برآمدگی های پهنی در قشر مغزی و عقده های پایه هستند ونیز دارای ظرفیتی هستند که فعالیت سراسری مغز را افزایش می دهد.این قسمت مغز همچنین نشان می دهد، که نقش کلیدی در بی نظمی های حس هوشیاری را ایفا می کند .تئوری دانشمندان این است که با جریان الکتریکی مورد نظر، سلول های مستقر و به طور غیر مستقیم شبکه هایی عصبی ای که به هم مرتبطند، را تحریک می کنند.
بر اساس این تحقیقات ، رفتار بیماران به محض اینکه دستگاه روشن شد ، تغییر کرد. Joseph Giacino –یکی از متخصصان مغز و اعصاب در انجمن توانبخشی JFK Johnson در نیوجرسی آمریکا و یکی از دانشمندان این تحقیق - در مصاحبه ی خبری گفت:"قبل از آزمایش ، این بیمار در یک حالتی قرار داشت که از او قطع امید شده بود. او معمولا چشم هایش را بسته نگه می داشت مگر اینکه بیدار می شد،و او یک کلمه بیان می کرد .بعد از این روش او گفت:"موثرترین حالت برای ما، این بود که او باز بودن نرمال چشم هایش را دوباره بدست آورد.او سرش را تکان می داد و به صحبت های افراد توجه می کرد."
محققان رفتار بیمار را بعد از 6 ماه بعد آنالیز کردند ، دستگاه را روشن و خاموش کردند تا شدت آن را بررسی کنند.آنها پیشرفت هایی را در فعالیت خود آکاهانه ی بیمار یافتند که به طور واضح با تقویت الکتریکی پیوند خورده است.بیمار اغلب بهبود آرام اما مداومی در فعالیت ها نشان داد حتی دراوقاتی که دستگاه خاموش بود. این یافته ها مخصوصا با ارزشند از آن جهت که آنها یک سود ومنفعت امید وارانه ای بعد از این روش را نشان می دهند.
در حالی که دوره ی آزمایش رسمی تمام شده است ، بیمار دریافت تحریک الکتریکی را در چرخه ای 12 ساعته، ادامه می دهد ، تا با چرخه ی خواب و بیداری هماهنگ شود ، و ادامه می دهد تا بهتر شود. Giacinoمیگوید:"حالا او می تواند وقتی در روند تحریک الکتریکی است، بدون تناقض و شفاها ً به محیط پاسخ دهد.بیشترین تغییر اخیر او این است که او می تواند 16 کلمه در مورد متعهد شدن و وفاداری را بگوید.
این تیم اخطار می دهد که هنوز خیلی زود است که پیش بینی کرد ، روش deep brain stimulation روی بیمارانی با هوشیاری کم خوب کار خواهد کرد یا نه؟.این موفقیت امکان پذیر است وقتی ماهیت دقیق جراحت معین باشد.و اینکه آیا بعضی از شبکه های عصبی بحرانی سالم باقی می مانند یا نه؟ Schiffگفت که او شک دارد که بیماران زیادی وجود خواهند داشت که در حالت هوشیاری کم مفید نخواهند بود.
محققان در حال برنامه ریزی کاشت دستگاه در بدن 11بیمار مبتلا به حالت هوشیاری کم هستند ،که باید به آنها یک نتیجه ی بهتر در موردچگونگی بررسی این روش بر روی تعداد زیادتری از بیماران بدهند.اگر این روش به موفقیت برسد ،این تکنولوژی نهایتا ً باید بر روی گروه وسیعتری از بیماران دارای آسیب مغزی، عملی باشد. Giacinoمی گوید :"بیماران ضربه مغزی با مشکل حاد و جدی کمتر ممکن است روزی مفید باشند."
هم اکنون Schiff و دیگران امید وارند یافته ها ، توجه زیاد به بیمارانی که ترک شده اند را در پی خواهد داشت ، که تنها از یک مراقبت ویژه برخوردار شوند. Schiffمی گوید :"بیشترین بیمارانی که حالت هوشیاری کم را نشان می دهند واقعا ً رفتار هایی داشتند که بعد از روش های پزشکی کاسته شد.اما ممکن است بیمارانی که امید بسیار بالایی برای حیات دارند، وجود داشته باشند،اینان کسانی هستند که ما را برای جلو رفتن علاقه مند می کنند."
ترجمه : م .صبوری از وب سایت www.bioemm.com
