از سایت خبری:
http://alef.ir/vdcfymdy1w6dvca.igiw.html?163819
علم بهتر است یا نفت؟
توماس فریدمن، 22 مرداد 91
تاریخ انتشار : یکشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۰۹:۲۴
گاه و بیآگاه از من میآپرسند:«به جز کشور خودت آبه کدام کشور دیگر علاقه داری؟»
همیشه یک جواب داشتهآام: تایوان.
مردم میآپرسند «تایوان؟ چرا تایوان؟»
جواب خیلی ساده است. چون تایوان صخرهآای لمآ یزرع در دریایی پر از امواج طوفانی و بدون منابع طبیعی برای زندگی کردن است. حتی برای ساخت و ساز باید از چین، شن و ریگ وارد کند و با وجود همه اینها چهارمین ذخایر کلان مالی دنیا را در اختیار دارد. زیرا به جای کندن زمین و استخراج هر آنچه که بالا میآآید، آتایوان ذهن و افکار 23میلیون تایوانی را میآکاودآ، استعدادشان را، انرژیآآشان را و هوش و ذکاوت شان را.چه زن و چه مرد. همیشه به دوستانم در تایوان میآگویم:آ شما خوشبختآترین مردم دنیا هستید، چطور اینقدر خوشبخت شدهآاید؟ آنه نفت دارید،آ نه سنگآآهن، نه جنگل، آنه الماس،آ نه طلا، آفقط مقدار کمی ذخایر ذغال سنگ و گاز طبیعی آو به خاطر همین هم است که فرهنگ تقویت مهارتآهایتان را توسعه دادهآاید؛ کاری که امروزه ثابت شده با ارزش ترین و تنها منبع تجدیدپذیر واقعی در جهان است. حداقل این برداشت شهودی من بود. اما ما در اینجا دلایلی نیز داریم که این موضوع را ثابت میآکند.
تیمی از سوی «سازمان همکاری اقتصادی و توسعه» اخیرا مطالعهآای کوچک اما جالب انجام داده و رابطه بین عملکرد افراد در تستآهایی به نام « برنامه بینآالمللی ارزیابی دانشآآموزان» یا PISA (که هر دو سال مهارتآهای ریاضی، علوم و درک خواندن افراد 15 سال را در 65 کشور امتحان میآکند) و درآمد کلی منابع طبیعی به عنوان G.D.P یا تولید ناخالص داخلی را برای هر کشور شرکت کننده مورد بررسی قرار داده است. اگر بخواهیم خیلی کوتاه توضیح دهیم اینگونه میآشود کهآ ریاضی دانش آموزان دبیرستانی شما در مقایسه با مقدار نفت یا مقدار الماسی که استخراج میآکنید چقدر خوب است؟آ
آندریاس شلیچر کسی که از طرف O.E.C.D بر تستآهای PISA نظارت میآکند میآگوید:آ
نتایج نشان داد که رابطهآای فوقآالعاده منفی بین پولی که کشورها از منابع طبیعی خود به دست میآآورند با دانش و مهارتآهای جمعیت دبیرستانیآشان وجود دارد. «این یک الگوی جهانی است که در همه 65کشوری که در آخرین تستآهای ارزیابی PISA شرکت کردهآاند وجود دارد» چیزی به اسم نفت و PISA با هم و در کنار هم وجود ندارد.
به گفته شلیچر،آ در آخرین نتایج PISAمعلوم شد که دانشآآموزان کشورهای سنگاپور،آ فنلاند،آ کره جنوبی،آ هنگ کنگ و ژاپن با وجود بهره اندک از منابع طبیعی، نمرات PISA بالایی دارند.در حالی که با دارا بودن بیشترین مقدار درآمد نفتی، دانش آموزان قطر و قزاقستان کمترین نمرات PISAرا به دست آوردند.
عربستان سعودی، کویت،آ عمان،آ الجزیره، بحرین و سوریه نمرات مشابه سال 2007را در تستآهای بینآالمللی ریاضیات و مطالعات علمی به دست آوردند، این در حالی است که دانش آموزان لبنان، اردن و ترکیه- که باز هم جزء کشورهای خاورمیانه هستند، اما با منابع طبیعی کمتر- نمرات بهتری به دست آوردند. دانشآآموزان کشورهای آمریکای لاتین که جزو کشورهای غنی و دارای منابع طبیعی زیاد محسوب میآشوند،آ مثل برزیل، مکزیک و آرژانتین در آخرین تستPISAنمرات ضعیفی به دست آوردند. در مورد آفریقا باید بگوییم که اصلا در این تستآها شرکت نداشت.
کانادا، آاسترالیا آو نروژ، کشورهایی که باز هم دارای منابع طبیعی زیادی هستند، آنمرات خوبی در PISA کسب کردند؛ که به گفته شلیچر بخش اعظم آن مربوط به این است که هر سه کشور سیاستآهای برنامهآریزی شده و سنجیدهآای را در قبال ذخیره کردن و سرمایهآگذاری درآمدهای حاصل از منابع طبیعیآشان اتخاذ کردهآاند.
همه این بررسیآها و نتایج به ما میآگوید که اگر واقعا میآخواهید بدانید که یک کشور در قرن 21 چگونه عمل خواهد کرد،آ منابع و معدنآهای طلای آن را به حساب نیاورید،آ بلکه باید معلمآهای تاثیرگذارش را، آوالدین گاه و دانشآآموزان متعهدش را مد نظر قرار دهید. شلیچر میآگوید: نتایج یادگیری در مدارس امروز،آ شاخصی از ثروت و فواید اجتماعی دیگری است که کشورها در درازمدت حاصل خواهند کرد.اقتصاددانان خیلی وقت است که در مورد «بیماری هلندی» صحبت میآکنند.این امر زمانی به وقوع میآپیوندد که کشوری آنقدر متکی به صادرات منابع طبیعی خود باشد که ارزش پول رایج آن به شدت بالا رفته و در نتیجه تولید داخلی آن به دلیل وجود سیلی از واردات تحت تاثیر قرار گرفته و نابود میآشود و در این حالت قیمت کالاهای صادراتی پیوسته بالا میآرود. چیزی که تیم PISA نشان میآدهد یک بیماری مرتبط با آن است: جامعهآهایی که به منابع طبیعی خود بیش از حد وابسته شدهآاند،مستعد پرورش والدین و جوانانی هستند که بخشی از غرایز،آ عادات و محرکآهایشان را برای انجام دادن تکالیف و تقویت مهارتآهایشان از دست دادهآاند.
در مقایسه به گفته شلیچر: «در کشورهایی با منابع طبیعی اندک – فنلاند، سنگاپور یا ژاپن- تحصیلات،آ نتایج و شان و مقام بالاتری دارد؛ حداقل تا حدی.زیرا در کل عموم مردم فهمیدهآاند که کشور باید با دانش و مهارت مردمش به پیش رود و این موضوع با کیفیت تحصیلات و سیستم آموزشی مرتبط است. والدین و فرزندان در این کشورها میآدانند که این مهارتآها و تواناییآهای بچهآها هستند که شانسآهای آنها را رقم میآزنند و هیچ چیز دیگری نمیآتواند آنها را نجات دهد. بنابراین فرهنگ و سیستم آموزش کاملی را بنا میآنهند». یا همانطور که دوست هندی- آمریکایی من کی. آر. سریدهار، موسس شرکت سوخت باتری بلوم انرژی میآگوید: «وقتی منابع ندارید، مبتکر میآشوید.» به خاطر همین است که کشورهای خارجی با بیشترین تعداد کمپانی در لیست نزدیک، چین، هنگ کنگ، تایوان، هند،آ کره جنوبی و سنگاپور هستند.هیچ کدام از این کشورها از منابع طبیعی برای پیشبرد اهداف خود بهره نمیآبرند.
اما این مطالعات پیام مهمی هم برای جهان صنعتی در بر دارد.مطمئنا در یک رکود اقتصادی دیرگذر، برای «انگیزه» جایگاهی وجود دارد. اما، شلیچر میآگوید «تنها راه معقول این است که مسیر خود را از طریق فراهم نمودن دانش و مهارت برای افراد بیشتری، به منظور رقابت، همکاری و ارتباط برقرار کردن در راستای پیشرفت کشور، هموار نماییم.» به گفته شلیچر، به طور خلاصه در اقتصادهای قرن بیست و یکم دانش و مهارت تبدیل به پول رایج جهانی آشده است، آاما هیچ بانک مرکزی که این پول را چاپ کند وجود ندارد. هر کس مجبور است که خود تصمیم بگیرد چقدر پول چاپ خواهد کرد.مسلما داشتن نفت، آگاز و الماس خیلی خوب است.با وجود آنها فرصتآهای شغلی زیادی به وجود میآآید، اما در دراز مدت جامعه را ضعیف خواهند کرد؛ مگر اینکه برای ساختن مدارس و ایجاد فرهنگ یادگیری همیشگی استفاده شود.
شلیچر میآگوید: آچیزی که شما را همواره به سمت جلو میآراند و باعث پیشرفت شما میآشود، چیزی است که خودتان آن را ساختهآاید.
اولین انتشار: نیویورک تایمز،11مارس2012
http://alef.ir/vdcfymdy1w6dvca.igiw.html?163819
علم بهتر است یا نفت؟
توماس فریدمن، 22 مرداد 91
تاریخ انتشار : یکشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۰۹:۲۴
گاه و بیآگاه از من میآپرسند:«به جز کشور خودت آبه کدام کشور دیگر علاقه داری؟»
همیشه یک جواب داشتهآام: تایوان.
مردم میآپرسند «تایوان؟ چرا تایوان؟»
جواب خیلی ساده است. چون تایوان صخرهآای لمآ یزرع در دریایی پر از امواج طوفانی و بدون منابع طبیعی برای زندگی کردن است. حتی برای ساخت و ساز باید از چین، شن و ریگ وارد کند و با وجود همه اینها چهارمین ذخایر کلان مالی دنیا را در اختیار دارد. زیرا به جای کندن زمین و استخراج هر آنچه که بالا میآآید، آتایوان ذهن و افکار 23میلیون تایوانی را میآکاودآ، استعدادشان را، انرژیآآشان را و هوش و ذکاوت شان را.چه زن و چه مرد. همیشه به دوستانم در تایوان میآگویم:آ شما خوشبختآترین مردم دنیا هستید، چطور اینقدر خوشبخت شدهآاید؟ آنه نفت دارید،آ نه سنگآآهن، نه جنگل، آنه الماس،آ نه طلا، آفقط مقدار کمی ذخایر ذغال سنگ و گاز طبیعی آو به خاطر همین هم است که فرهنگ تقویت مهارتآهایتان را توسعه دادهآاید؛ کاری که امروزه ثابت شده با ارزش ترین و تنها منبع تجدیدپذیر واقعی در جهان است. حداقل این برداشت شهودی من بود. اما ما در اینجا دلایلی نیز داریم که این موضوع را ثابت میآکند.
تیمی از سوی «سازمان همکاری اقتصادی و توسعه» اخیرا مطالعهآای کوچک اما جالب انجام داده و رابطه بین عملکرد افراد در تستآهایی به نام « برنامه بینآالمللی ارزیابی دانشآآموزان» یا PISA (که هر دو سال مهارتآهای ریاضی، علوم و درک خواندن افراد 15 سال را در 65 کشور امتحان میآکند) و درآمد کلی منابع طبیعی به عنوان G.D.P یا تولید ناخالص داخلی را برای هر کشور شرکت کننده مورد بررسی قرار داده است. اگر بخواهیم خیلی کوتاه توضیح دهیم اینگونه میآشود کهآ ریاضی دانش آموزان دبیرستانی شما در مقایسه با مقدار نفت یا مقدار الماسی که استخراج میآکنید چقدر خوب است؟آ
آندریاس شلیچر کسی که از طرف O.E.C.D بر تستآهای PISA نظارت میآکند میآگوید:آ
نتایج نشان داد که رابطهآای فوقآالعاده منفی بین پولی که کشورها از منابع طبیعی خود به دست میآآورند با دانش و مهارتآهای جمعیت دبیرستانیآشان وجود دارد. «این یک الگوی جهانی است که در همه 65کشوری که در آخرین تستآهای ارزیابی PISA شرکت کردهآاند وجود دارد» چیزی به اسم نفت و PISA با هم و در کنار هم وجود ندارد.
به گفته شلیچر،آ در آخرین نتایج PISAمعلوم شد که دانشآآموزان کشورهای سنگاپور،آ فنلاند،آ کره جنوبی،آ هنگ کنگ و ژاپن با وجود بهره اندک از منابع طبیعی، نمرات PISA بالایی دارند.در حالی که با دارا بودن بیشترین مقدار درآمد نفتی، دانش آموزان قطر و قزاقستان کمترین نمرات PISAرا به دست آوردند.
عربستان سعودی، کویت،آ عمان،آ الجزیره، بحرین و سوریه نمرات مشابه سال 2007را در تستآهای بینآالمللی ریاضیات و مطالعات علمی به دست آوردند، این در حالی است که دانش آموزان لبنان، اردن و ترکیه- که باز هم جزء کشورهای خاورمیانه هستند، اما با منابع طبیعی کمتر- نمرات بهتری به دست آوردند. دانشآآموزان کشورهای آمریکای لاتین که جزو کشورهای غنی و دارای منابع طبیعی زیاد محسوب میآشوند،آ مثل برزیل، مکزیک و آرژانتین در آخرین تستPISAنمرات ضعیفی به دست آوردند. در مورد آفریقا باید بگوییم که اصلا در این تستآها شرکت نداشت.
کانادا، آاسترالیا آو نروژ، کشورهایی که باز هم دارای منابع طبیعی زیادی هستند، آنمرات خوبی در PISA کسب کردند؛ که به گفته شلیچر بخش اعظم آن مربوط به این است که هر سه کشور سیاستآهای برنامهآریزی شده و سنجیدهآای را در قبال ذخیره کردن و سرمایهآگذاری درآمدهای حاصل از منابع طبیعیآشان اتخاذ کردهآاند.
همه این بررسیآها و نتایج به ما میآگوید که اگر واقعا میآخواهید بدانید که یک کشور در قرن 21 چگونه عمل خواهد کرد،آ منابع و معدنآهای طلای آن را به حساب نیاورید،آ بلکه باید معلمآهای تاثیرگذارش را، آوالدین گاه و دانشآآموزان متعهدش را مد نظر قرار دهید. شلیچر میآگوید: نتایج یادگیری در مدارس امروز،آ شاخصی از ثروت و فواید اجتماعی دیگری است که کشورها در درازمدت حاصل خواهند کرد.اقتصاددانان خیلی وقت است که در مورد «بیماری هلندی» صحبت میآکنند.این امر زمانی به وقوع میآپیوندد که کشوری آنقدر متکی به صادرات منابع طبیعی خود باشد که ارزش پول رایج آن به شدت بالا رفته و در نتیجه تولید داخلی آن به دلیل وجود سیلی از واردات تحت تاثیر قرار گرفته و نابود میآشود و در این حالت قیمت کالاهای صادراتی پیوسته بالا میآرود. چیزی که تیم PISA نشان میآدهد یک بیماری مرتبط با آن است: جامعهآهایی که به منابع طبیعی خود بیش از حد وابسته شدهآاند،مستعد پرورش والدین و جوانانی هستند که بخشی از غرایز،آ عادات و محرکآهایشان را برای انجام دادن تکالیف و تقویت مهارتآهایشان از دست دادهآاند.
در مقایسه به گفته شلیچر: «در کشورهایی با منابع طبیعی اندک – فنلاند، سنگاپور یا ژاپن- تحصیلات،آ نتایج و شان و مقام بالاتری دارد؛ حداقل تا حدی.زیرا در کل عموم مردم فهمیدهآاند که کشور باید با دانش و مهارت مردمش به پیش رود و این موضوع با کیفیت تحصیلات و سیستم آموزشی مرتبط است. والدین و فرزندان در این کشورها میآدانند که این مهارتآها و تواناییآهای بچهآها هستند که شانسآهای آنها را رقم میآزنند و هیچ چیز دیگری نمیآتواند آنها را نجات دهد. بنابراین فرهنگ و سیستم آموزش کاملی را بنا میآنهند». یا همانطور که دوست هندی- آمریکایی من کی. آر. سریدهار، موسس شرکت سوخت باتری بلوم انرژی میآگوید: «وقتی منابع ندارید، مبتکر میآشوید.» به خاطر همین است که کشورهای خارجی با بیشترین تعداد کمپانی در لیست نزدیک، چین، هنگ کنگ، تایوان، هند،آ کره جنوبی و سنگاپور هستند.هیچ کدام از این کشورها از منابع طبیعی برای پیشبرد اهداف خود بهره نمیآبرند.
اما این مطالعات پیام مهمی هم برای جهان صنعتی در بر دارد.مطمئنا در یک رکود اقتصادی دیرگذر، برای «انگیزه» جایگاهی وجود دارد. اما، شلیچر میآگوید «تنها راه معقول این است که مسیر خود را از طریق فراهم نمودن دانش و مهارت برای افراد بیشتری، به منظور رقابت، همکاری و ارتباط برقرار کردن در راستای پیشرفت کشور، هموار نماییم.» به گفته شلیچر، به طور خلاصه در اقتصادهای قرن بیست و یکم دانش و مهارت تبدیل به پول رایج جهانی آشده است، آاما هیچ بانک مرکزی که این پول را چاپ کند وجود ندارد. هر کس مجبور است که خود تصمیم بگیرد چقدر پول چاپ خواهد کرد.مسلما داشتن نفت، آگاز و الماس خیلی خوب است.با وجود آنها فرصتآهای شغلی زیادی به وجود میآآید، اما در دراز مدت جامعه را ضعیف خواهند کرد؛ مگر اینکه برای ساختن مدارس و ایجاد فرهنگ یادگیری همیشگی استفاده شود.
شلیچر میآگوید: آچیزی که شما را همواره به سمت جلو میآراند و باعث پیشرفت شما میآشود، چیزی است که خودتان آن را ساختهآاید.
اولین انتشار: نیویورک تایمز،11مارس2012
دیدگاه