:smile: محققین MIT دستگاهی ساخته اند که می تواند از راه دور باطری ها را شارژ کند . محققین MIT نشان داده اند که می توان نیروی مصرفی یک لامپ 60 واتی را به کمک منبع تغذیه ای که 2 متر دورتر از آن قرار دارد ، تامین کرد . البته بدون سیم ، این محققین توانستند برای اولین بار با استفاده از ساختار ساده ای که در اصل از دو سیم پیچ فلزی تشکیل شده است ، ارسال چنین نیرویی در چنین فاصله ای را عملا اثبات کنند .
به گفته ی استاد فیزیک دانشگاه MIT که رهبری این تیم را به عهده دارد . « این تجربه راه را برای شارژ بی سیم باطری های لپتاپ ، تلفن های همراه و پخش کننده های موسیقی و خلاص شدن از شر سیم برق وسایل خانگی هموار می کند . »
این تحقیق ، در واقع اثبات تجربی تئوری است که در اواخر نوامبر سال گذشته توسط تیم MIT طرح ریزی شد . به گفته ی او « ما به این تئوری مطمئن بودیم و این تجربه به راستی کارکرد آن را طبق پیش بینی تایید کرد . » اساس کار این ساختار بسیار سر راست و آسان است ؛ دو سیم پیچ مسی با قطر 60 سانتی متر ، در فاصله ای حدود 2 متر از یکدیگر قرار گرفته اند .
یکی از آنها به منبع تغذیه ای که داخل دیوار قرار گرفته ، متصل شده است و دیگری به لامپ برقی که انتظار روشن شدن را می کشد وصل می شود . هنگامی که منبع داخل دیوار روشن شد ، جریان برق مربوط به اولین سیم پیچ فلزی ، میدانی مغناطیسی در اطراف سیم پیچ ایجاد می کند .
سیم پیچ متصل به لامپ این میدان را دریافت کرده و به دنبال این مساله جریانی را در داخل سیم پیچ دوم به وجود می آوردد که به واسطه ی آن لامپ روشن خواهد شد . این نوع انتقال انرژی شبیه پدیده ی شناخته شده ای است به نام جفت شدگی القایی مغناطیسی که در ترانسفورماتور های برق به کار گرفته می شود .در هر حال طرح MIT تاحدی متفاوت است زیرا مبنای این عمل چیزی است به نام جفت شدگی رزونانسی .
در واقع سیم پیچ های به کار رفته در ترانسفورماتور های برق تنها در صورت جدا بودن در حد سانتیمتر می توانند انتقال نیرو را انجام دهند و در فاصله های دورتر میدان های مغناطیسی دیگر به طریقه ی ذکر شده همدیگر را تحت تاثیر قرار نمی دهند . به گفته ی سو لیاسیک « محققین MIT برای اول بدست آوردن برد 2 متر از سیم پیچ هایی که در فرکانس 10 مگا هرتز تشدید می شوند ، استفاده کرده اند . »
هنگامی که جریان الکتریسیته در اولین سیم پیچ جریان می یابد ، میدان 10 مگاهرتزی به وجود می آید و با تو جه به اینکه سیم پیچ دوم در همین فرکانس تشدید می شود ، قادر به دریافت میدان حتی از فاصله های نسبتا دور خواهد بود . » اما اگر سیم پیچ دوم در فرکانس متفاوتی تشدید یابد ، انرژی حاصل از سیم پیچ اول از بین خواهد رفت .
به گفته ی سولیاسیک «این شیوه باعث می شود بازده در فرآیند انتقال انرژی افزایش یابد . اگر آنها برق را از یک آنتن و به همان طریقی که اطلاعات در حالت بی سیم منتقل می شوند ، ساتع کنند ، با توجه به اینکه نیروی برق در همه ی جهات منتشر خواهد شد ، اکثر آن به هدر می رود » در واقع در صورت استفاده از روشی که برای جابه جایی اطلاعات به کار می رود ، ارسال انرژِ کافی برای به کار انداختن وسایل برقی ، بسیار دشوار خواهد بود .
محققین برای رفع این مشکل دست به دامن پدیده شناخته شده ای به نام انرژی غیر تابشی شدند که در نزدیکی سیم پیچ ها رخ می دهد . در اولین نمایش انتقال بی سیم برق ، محققین نشان دادند که این طرح می تواند برق را با بازده 45 درصد انتقال دهد .
انتقال بی سیم برق ایده ای است که بیش 100 سال قدمت دارد . در دهه ی 1890 فیزیک دان و مهندس برقی به نام نیکولا تسلا پرتو افکنی برق از میان هوا را برای اولین بار پیشنهاد کرد . هر چند دیری نپایید که سیم های برق به عنوان مورد قبول ترین ابزار انتقال برق در فواصل دور در سراسر جهان فراگیر شد . اما با گسترش روزافزون وسایل کوچک و قابل حملی که در آنها از باطری به عنوان منبع تغذیه استفاده می شود ، بار دیگر توجه مردم به سمت برق بی سیم جلب شده است
oo:
دیدگاه