http://www.asriran.com/fa/news/26939...86%D9%86%D8%AF
وضعیت درآمدی پزشکان: عمومیآهایی که میآگریند و متخصصانی که میآگریانند
ذهنیت جامعه ایرانی میآگوید دکترآها و مهندسآها، جزو اقشار پر درآمد جامعهآاند. از این رواست که لقب مخاطب پولداری که نام آن مشخص نیست اغلب یکی از این دو کلمه است. در شرایطی که شاید در گذشته چنین انگارهآای صحیح بوده است؛ آیا در شرایط کنونی و با وجود افزایش صاحبان این مشاغل نیز چنین مسالهآای صحت دارد؟
به گزارش دانا خبر، همه چیز از ماه پایانی تابستان داغ ۹۱ شروع شده است. روزهای ابتدای شهریور بود که ایرج خسرونیا، رییس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران با خبرگزاری مهر مصاحبهآای کرد و گفت: «تنها ۱۰ درصد پزشکان درآمد خوبی دارند و ۴۰ درصد میآتوانند مخارجشان را تامین کنند اما ۵۰ درصد بقیه که اکثر آنآها پزشکان عمومیآاند دچار مشکل هستند.».
درآآ همان روزآها، سایت «شهر» و روزنامه «هفت صبح» گزارشآهایی در این خصوص تهیه کردند. رویکرد این دو رسانه هم این بود که اگرچه برخی از پزشکان، درآمدهای بالایی دارند؛ برخی دیگر هستند که «آه هم در بساط ندارند که با ناله سودا کنند.» یکی از آنآها «شهابآالدین صدر» بود که در دی ماه اسال قبل اعلام کرد: «اغلب پزشکان عمومی تهران ماهانه یک میلیون تومان هم درآمد ندارند.» دکتر محمد حسین منفرد، وزیر وزارت بهداشت هم از «تفاوت ۱۰ برابری حقوق پزشکان پردرآمد و کم درآمد» سخن گفت. در همین احوالات، دو خبر اعلام شده از طریق ایشان که برخی را خوشحال و برخی دیگر را عصبی کرد. طریقت منفرد از «تعدیل» و «واقعی کردن» تعرفهآهای پزشکی سخن گفته بود و از اینکه پزشکان «باید به درآمد ۱۵ تا ۲۰ میلیونی قانع باشند» و او این درآمد را «تضمین» میآکند. سخن اول وی که با تصویب زودهنگام تعرفهآها هم همراه شد؛ با استقبال ۱۷ بسیج دانشجویی روبرو شد که در بیانیه خود، ضمن حمایت از تعدیل تعرفهآهای پزشکی، پیشنهاد دادند که درآمد نجومی برخی پزشکان با مالیات تعدیل شود. سخن دوم وزیر اما انتقاد روزنامه «جوان» را برانگیخت که چرا در این شرایط اقتصادی، او از این حقوق کلان سخن گفته است.
قانون چه میآگوید؟
طبق قانون توسعه پنجم، تعرفهآهای درمانی، پزشکی و بهداشتی با پیشنهاد مشترک وزارتخانهآهای تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و معاونت برنامهآریزی و نظارت راهبردی رییسآجمهور و تایید شورایآعالی بیمه سلامت کشور تعیین میآشود. البته در آآنهایت، این هیات وزیران است که این تعرفهآها را تعیین میآکند. آخرین تعرفه تصویب شده مربوط به سال ۹۱ است که طبق آن ویزیت پزشکان عمومی ۹۸ هزار ریال،، پزشکان متخصص ۱۵۵ هزار ریال، پزشکان روانپزشک و فوق تخصص ۱۹۵ هزار ریال، فوق تخصص روانپزشکی ۲۲۰ هزار ریال، پروانه دار ۹۸ هزار ریال، کارآشناس ارشد پروانه دار ۸۴ هزار ریال و کارآشناس پروانه دار ۷۳ هزار ریال تعیین شده بود.
البته این مربوط به فضای رسمی درآمد پزشکی است. سالآهاست از وجود پدیده زیرمیزی در پزشکی صحبت میآشود و اخیرا موضوعاتی چون بیماریآتراشی و در مواردی عملآتراشی، جابه جایی بیمار بین بیمارستانآهای خصوصی و دولتی، عقد قرارداد با آمبولانسآهای خصوصی برای تحویل انحصاری بیمار به یک مرکز و چندین و چند کنش غیرقانونی دیگر به عنوان درآمدهای غیرقانونی و غیراخلاقی برخی از پزشکان صحبت میآشود.
از رویا تا واقعیت درآمد نجومی پزشکان
اما با بیان این مقدمات، باید به سوال اصلی این گزارش رسید. آیا پزشکان درآمد بالایی دارند؟ سخن صحیحآآ همان است که در گزارش رسانهآها و برخی کارآشناسان آمده است: درست است که برخی از پزشکان درآمدهای کلان و میلیونی دارند اما با درنظر داشتن جمعیت پزشکان ایرانی، نمیآتوان چنین چیزی را به همه تعمیم داد. ایرج خسرونیا، رییس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران که با مصاحبهآاش با مهر، موضوع درآمد پزشکان را برای بار دیگر به فضای رسانه آورد در این باره گفته است که «بیشترین میزان درآمد را جراحان مغز و اعصاب دارند و درآمد این افراد از حدود ۱۰ میلیون تا ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیون ارزیابی میآشود.» در عین حال هم از پزشکانی با درآمد ۲ تا ۳ میلیونی سخن گفته که با احتساب پول مطب و تاسیسات و حقوق منشی یک تا یک و نیم میلیون حقوق دارند و برخی از آنان زیر خط فقرند. اما آمار دیگری نشان میآدهد که وضع ۷ تا ۸ هزار پرشک آن قدر بد است که به مشاغل دیگری روی آوردهآاند. با درنظر داشتن همه صحبتآها، سه ملاک محل جغرافیایی خدمت پزشک، نوع تخصص و میزان تجربه او، تاثیر اساسی در درآمد یک فرد دارد.
در عین حال هزینهآهای پزشک شدن را هم باید در نظر داشت. هزینه مطبآهای گزاف به خصوص در شهرهای بزرگ و بالاخص در تهران یکی از این موارد است. در عین حال میزان هزینه لازم برای رسیدن به درجه پزشکی هم شایان توجه است. ۷ سال دوره عمومی پزشکی، ۲ سال طرح، ۴ سال تخصص و ۲ سال طرح و مجموعا ۱۵ سال تحصیل زمان زیادی برای سرمایهآگذاری است و عملا نشان میآدهد که چهل سالگی، زمان آغاز بازدهی مالی در شغل پزشکی است. زمانی که بعضا ۲۰ سال دیرآتر از سایر مشاغل است.
با در نظر داشتن همه اینآها شاید بهتر باشد در انگاره دکتر یا مهندس شدن تجدید نظر کرد. تجدید نظری که ظاهرا در جامعه انجام شده و شغل وکالت در نظرسنجی یکی از رسانهآها به عنوان شغل دلخواه حایز بیشترین رای شده است. با این وجود، درآمد کلان برخی از پزشکان هنوز هم مورد توجه گروهآهایی در جامعه است. علاوه بر توجه به این موضوع، پیشنهاداتی هم برای تحدید این ثروت شده است. اصلیترین مساله «مالیات بر درآمد» است و پیشنهاد این است که از پزشکانی با درآمد بیشتر از یک حد مشخص مالیاتی کلان گرفته شود. با این حال، نبود نظام مالیاتی شفاف و اثرات چنین تصمیمی که ممکن است در مهاجرت پزشکان حاذق هم خود را نشان دهد، موانعی جدی بر سر اجرای چنین طرح است.
چند ماه پس از جنبش نود و نه درصدی امریکا – که به گفته مشارکتآکنندگانش، قیامی علیه یک درصد جمعیت بود که ۹۹ در ثروت را در اختیار داشتند- روزنامه نیویورک تایمز گزارشی آماری از آن یک درصد ارایه داد. نتیجه این بود که حداکثر ۲۰ درصد افراد نظام سلامت و بهداشت آمریکا، در طبقه ثروتمند جامعه امریکا بودند. با وجود انجام نشدن این پژوهش در ایران میآتوان گفت که این نتیجه تقریبا نزدیک به آن چیزی است در جامعه ایران است. با این وجود شاید به جای تلاش برای کم کردن حقوق طبقه ثروتمند، باید برای افزایش حقوق و دستمزد بخش کمآدرآمد کاری کرد./پایان پیام
وضعیت درآمدی پزشکان: عمومیآهایی که میآگریند و متخصصانی که میآگریانند
ذهنیت جامعه ایرانی میآگوید دکترآها و مهندسآها، جزو اقشار پر درآمد جامعهآاند. از این رواست که لقب مخاطب پولداری که نام آن مشخص نیست اغلب یکی از این دو کلمه است. در شرایطی که شاید در گذشته چنین انگارهآای صحیح بوده است؛ آیا در شرایط کنونی و با وجود افزایش صاحبان این مشاغل نیز چنین مسالهآای صحت دارد؟
به گزارش دانا خبر، همه چیز از ماه پایانی تابستان داغ ۹۱ شروع شده است. روزهای ابتدای شهریور بود که ایرج خسرونیا، رییس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران با خبرگزاری مهر مصاحبهآای کرد و گفت: «تنها ۱۰ درصد پزشکان درآمد خوبی دارند و ۴۰ درصد میآتوانند مخارجشان را تامین کنند اما ۵۰ درصد بقیه که اکثر آنآها پزشکان عمومیآاند دچار مشکل هستند.».
درآآ همان روزآها، سایت «شهر» و روزنامه «هفت صبح» گزارشآهایی در این خصوص تهیه کردند. رویکرد این دو رسانه هم این بود که اگرچه برخی از پزشکان، درآمدهای بالایی دارند؛ برخی دیگر هستند که «آه هم در بساط ندارند که با ناله سودا کنند.» یکی از آنآها «شهابآالدین صدر» بود که در دی ماه اسال قبل اعلام کرد: «اغلب پزشکان عمومی تهران ماهانه یک میلیون تومان هم درآمد ندارند.» دکتر محمد حسین منفرد، وزیر وزارت بهداشت هم از «تفاوت ۱۰ برابری حقوق پزشکان پردرآمد و کم درآمد» سخن گفت. در همین احوالات، دو خبر اعلام شده از طریق ایشان که برخی را خوشحال و برخی دیگر را عصبی کرد. طریقت منفرد از «تعدیل» و «واقعی کردن» تعرفهآهای پزشکی سخن گفته بود و از اینکه پزشکان «باید به درآمد ۱۵ تا ۲۰ میلیونی قانع باشند» و او این درآمد را «تضمین» میآکند. سخن اول وی که با تصویب زودهنگام تعرفهآها هم همراه شد؛ با استقبال ۱۷ بسیج دانشجویی روبرو شد که در بیانیه خود، ضمن حمایت از تعدیل تعرفهآهای پزشکی، پیشنهاد دادند که درآمد نجومی برخی پزشکان با مالیات تعدیل شود. سخن دوم وزیر اما انتقاد روزنامه «جوان» را برانگیخت که چرا در این شرایط اقتصادی، او از این حقوق کلان سخن گفته است.
قانون چه میآگوید؟
طبق قانون توسعه پنجم، تعرفهآهای درمانی، پزشکی و بهداشتی با پیشنهاد مشترک وزارتخانهآهای تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و معاونت برنامهآریزی و نظارت راهبردی رییسآجمهور و تایید شورایآعالی بیمه سلامت کشور تعیین میآشود. البته در آآنهایت، این هیات وزیران است که این تعرفهآها را تعیین میآکند. آخرین تعرفه تصویب شده مربوط به سال ۹۱ است که طبق آن ویزیت پزشکان عمومی ۹۸ هزار ریال،، پزشکان متخصص ۱۵۵ هزار ریال، پزشکان روانپزشک و فوق تخصص ۱۹۵ هزار ریال، فوق تخصص روانپزشکی ۲۲۰ هزار ریال، پروانه دار ۹۸ هزار ریال، کارآشناس ارشد پروانه دار ۸۴ هزار ریال و کارآشناس پروانه دار ۷۳ هزار ریال تعیین شده بود.
البته این مربوط به فضای رسمی درآمد پزشکی است. سالآهاست از وجود پدیده زیرمیزی در پزشکی صحبت میآشود و اخیرا موضوعاتی چون بیماریآتراشی و در مواردی عملآتراشی، جابه جایی بیمار بین بیمارستانآهای خصوصی و دولتی، عقد قرارداد با آمبولانسآهای خصوصی برای تحویل انحصاری بیمار به یک مرکز و چندین و چند کنش غیرقانونی دیگر به عنوان درآمدهای غیرقانونی و غیراخلاقی برخی از پزشکان صحبت میآشود.
از رویا تا واقعیت درآمد نجومی پزشکان
اما با بیان این مقدمات، باید به سوال اصلی این گزارش رسید. آیا پزشکان درآمد بالایی دارند؟ سخن صحیحآآ همان است که در گزارش رسانهآها و برخی کارآشناسان آمده است: درست است که برخی از پزشکان درآمدهای کلان و میلیونی دارند اما با درنظر داشتن جمعیت پزشکان ایرانی، نمیآتوان چنین چیزی را به همه تعمیم داد. ایرج خسرونیا، رییس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران که با مصاحبهآاش با مهر، موضوع درآمد پزشکان را برای بار دیگر به فضای رسانه آورد در این باره گفته است که «بیشترین میزان درآمد را جراحان مغز و اعصاب دارند و درآمد این افراد از حدود ۱۰ میلیون تا ۲۰۰ و ۳۰۰ میلیون ارزیابی میآشود.» در عین حال هم از پزشکانی با درآمد ۲ تا ۳ میلیونی سخن گفته که با احتساب پول مطب و تاسیسات و حقوق منشی یک تا یک و نیم میلیون حقوق دارند و برخی از آنان زیر خط فقرند. اما آمار دیگری نشان میآدهد که وضع ۷ تا ۸ هزار پرشک آن قدر بد است که به مشاغل دیگری روی آوردهآاند. با درنظر داشتن همه صحبتآها، سه ملاک محل جغرافیایی خدمت پزشک، نوع تخصص و میزان تجربه او، تاثیر اساسی در درآمد یک فرد دارد.
در عین حال هزینهآهای پزشک شدن را هم باید در نظر داشت. هزینه مطبآهای گزاف به خصوص در شهرهای بزرگ و بالاخص در تهران یکی از این موارد است. در عین حال میزان هزینه لازم برای رسیدن به درجه پزشکی هم شایان توجه است. ۷ سال دوره عمومی پزشکی، ۲ سال طرح، ۴ سال تخصص و ۲ سال طرح و مجموعا ۱۵ سال تحصیل زمان زیادی برای سرمایهآگذاری است و عملا نشان میآدهد که چهل سالگی، زمان آغاز بازدهی مالی در شغل پزشکی است. زمانی که بعضا ۲۰ سال دیرآتر از سایر مشاغل است.
با در نظر داشتن همه اینآها شاید بهتر باشد در انگاره دکتر یا مهندس شدن تجدید نظر کرد. تجدید نظری که ظاهرا در جامعه انجام شده و شغل وکالت در نظرسنجی یکی از رسانهآها به عنوان شغل دلخواه حایز بیشترین رای شده است. با این وجود، درآمد کلان برخی از پزشکان هنوز هم مورد توجه گروهآهایی در جامعه است. علاوه بر توجه به این موضوع، پیشنهاداتی هم برای تحدید این ثروت شده است. اصلیترین مساله «مالیات بر درآمد» است و پیشنهاد این است که از پزشکانی با درآمد بیشتر از یک حد مشخص مالیاتی کلان گرفته شود. با این حال، نبود نظام مالیاتی شفاف و اثرات چنین تصمیمی که ممکن است در مهاجرت پزشکان حاذق هم خود را نشان دهد، موانعی جدی بر سر اجرای چنین طرح است.
چند ماه پس از جنبش نود و نه درصدی امریکا – که به گفته مشارکتآکنندگانش، قیامی علیه یک درصد جمعیت بود که ۹۹ در ثروت را در اختیار داشتند- روزنامه نیویورک تایمز گزارشی آماری از آن یک درصد ارایه داد. نتیجه این بود که حداکثر ۲۰ درصد افراد نظام سلامت و بهداشت آمریکا، در طبقه ثروتمند جامعه امریکا بودند. با وجود انجام نشدن این پژوهش در ایران میآتوان گفت که این نتیجه تقریبا نزدیک به آن چیزی است در جامعه ایران است. با این وجود شاید به جای تلاش برای کم کردن حقوق طبقه ثروتمند، باید برای افزایش حقوق و دستمزد بخش کمآدرآمد کاری کرد./پایان پیام
دیدگاه