روغن لحیم :
برای اتصال قطعات الکترونیکی به فیبر مدار چاپی انتخاب مناسب و استفاده از روغن لحیم کمک فراوانی به جلو گیری از اکسیداسیون در طول لحیم کاری می کند.بعد از وارد پایه قطعه به سوراخ فیبر مدار چاپی با افزودن فلز پوشش دهنده (قلع و سرب) به محدوده شعاعی پد عمل اتصال انجام می گیرد. هدف استفاده از روغن لحیم تسهیل در فرایند لحیم کاری می باشد. مانعی برای لحیم کاری استاندارد در یک محل مشترک وجود عناصری می باشد که مانع از شارش فلز متصل کننده است.برای مثال می توان گرد و خاک یا اکسیداسیون فلز را نام برد.نا خالصی ها را می توان با استفاده از ابزارها (سمباده و ...) و یا مواد شیمیایی پاک کرد.اما دمای بالا برای ذوب کردن فلز متصل کننده خود موجب افزایش ایجاد اکسیداسیون می شود که در طول زمان موجب خوردگی فلز می شود.
یکی از مهمترین موادی که در عملیات لحیم کاری مورد استفاده قرار می گیرد روغن لحیم می باشد.تمام فلزاتی که می خواهند به یکدیگر متصل شوند ممکن است در اثر عوامل جوی اکسید شوند و یا سطوح خارجی آنها کثیف و آلوده باشد. برای از بین بردن این عوامل از پاک کننده ها (روغن لحیم) استفاده می شود.این مواد علاوه بر آنکه آلودگی سطح قطعات را پاک می کنند مانع از اکسید شدن محل اتصال در خلال عمل لحیم کاری نیز می شود.لذا تمام مواد پاک کنندهایی را که قادرند ترکیباتی نظیر اکسیدها و هیدرات ها را در خود حل کنند می توان در شمار روغن های لحیم کاری به حساب آورد به این روغن ها روغن های خورنده (corrosive) (ساینده) می گویند.از معروفترین روغن های خورنده می توان اسید های معدنی پراکس، محلول آمونیاک و کلرید روی را نام برد.
از روغن های ساینده عموما برای لحیم کاری خشن و قطعات بزرگ استفاده می شود .این بدان معناست که در لحیم کاری عناصر الکترونیک معمولا از این روغن لحیم ها استفاده نمی شود ، در حالی که اگر استفاده هم شود معمولا عمل لحیم کاری به سهولت نیز انجام می گیرد. عدم استفاده از این روغن ها در لحیم کاری الکترونیک دلیل دیگری دارد و آن این است که چون درجه حرارت در لحیم کاری نرم پایین است روغن لحیم تجزیه وتحلیل نمی گردد و در محل اتصال باقی می ماند که سبب خورده شدن محل اتصال می شود.در کارهای الکترونیکی (لحیم کاری نرم) از روغن لحیم های غیر خورنده (noncorrosive)(غیر ساینده) استفاده می شود که از نوع مواد آلی (کربنی ) هستند.این مواد در خلال لحیم کاری تجریه و تبخیر می گردند و در نتیجه مواد زاید و اکسیدها را در محل اتصال از بین می برند. از معروف ترین روغن های غیر ساینده می توان استارین ، رزین ، و کالوفن را نام برد.اگر این روغن لحیم ها بعد از عمل لحیم کاری از روی برد پاک نشوند بعد از مدتی فاسد می شوند و موجب تغییر مقاومت مسیر لحیم کاری شده و خوردگی آن می شود.
برای سال های متوالی در لحیم کاری نرم استفاده از کلوفن رایج بوده است.کلوفن ماده ای ساخته شده از درختان کاج می باشد.کلوفن ماده ای ایده آل به حساب می آید زیرا فاقد توانایی رسانایی و عدم خورندگی فلز در دماهای عادی می باشد اما در لحیم کاری هایی با دمای بالا ، دارای واکنش های خفیفی نیز می باشد.
یژگی های روغن لحیم عبارت است از:
1- نقطه ذوب روغن لحیم باید کمتر از نطقه ذوب لحیم باشد تا زودتر ذوب شود وسطح فیبر را پاک کند.
2- روغن لحیم ذوب شده باید قدرت گسترش و نفوذ در فلز را داشته باشد.
3- روغن لحیم نباید با فلزات به صورت ترکیب درآید
4- روغن لحیم باید اکسید ها را به راحتی در خود حل کند
5- اثر روغن لحیم باید تا پایان لحیم کاری بای بماند و در ضمن لحیم کاری از اکسید شدن سطح جلوگیری کند.
روغن لحیم با توجه به استاندارد مختلفی دسته بندی می شود.یکی از رایج ترین استاندارد ها در اروپا استاندارد ISO 9454-1 ( همچنین به عنوان DIN EN 294،545-1 شناخته می شود(استاندارد آلمانی)) می باشد. کلاس روغن لحیم ها مطابق با استاندارد ISO 9454-1 توسط کد چهار رقمی مشخص می شوند.انواع روغن لحیم ، پایه ، فعال کننده ها و فرم فیزیکی. معمولا فرم فیزیکی نوشته نمی شود.
بنابراین(3.1.1C) (سیم لحیم استانداردی که در بازار یافت می شود) روغن لحیم نمک هایی آمونیم کلرید به صورت خمیر می باشد.
(1.1.2C) روغن لحیم کلوفن با هالید به صورت مایع می باشد.
* آمینآها ترکیبات آلی هستند که جزو بازها به شمار رفته و یک اتم نیتروژن مرکزی و یک یا دو یا سه گروه آلکیل متصل به آن هستند
که به ترتیب آمین نوع یک، آمین نوع دو و آمین نوع سه نامگذاری میآشوند آمینآها معمولا از آمونیاک استخراج میآشوند که جای هیدروژنآها گروه آلکیلی قرار میآگیرند.
منبع: www.iranprotel.com
برای اتصال قطعات الکترونیکی به فیبر مدار چاپی انتخاب مناسب و استفاده از روغن لحیم کمک فراوانی به جلو گیری از اکسیداسیون در طول لحیم کاری می کند.بعد از وارد پایه قطعه به سوراخ فیبر مدار چاپی با افزودن فلز پوشش دهنده (قلع و سرب) به محدوده شعاعی پد عمل اتصال انجام می گیرد. هدف استفاده از روغن لحیم تسهیل در فرایند لحیم کاری می باشد. مانعی برای لحیم کاری استاندارد در یک محل مشترک وجود عناصری می باشد که مانع از شارش فلز متصل کننده است.برای مثال می توان گرد و خاک یا اکسیداسیون فلز را نام برد.نا خالصی ها را می توان با استفاده از ابزارها (سمباده و ...) و یا مواد شیمیایی پاک کرد.اما دمای بالا برای ذوب کردن فلز متصل کننده خود موجب افزایش ایجاد اکسیداسیون می شود که در طول زمان موجب خوردگی فلز می شود.
یکی از مهمترین موادی که در عملیات لحیم کاری مورد استفاده قرار می گیرد روغن لحیم می باشد.تمام فلزاتی که می خواهند به یکدیگر متصل شوند ممکن است در اثر عوامل جوی اکسید شوند و یا سطوح خارجی آنها کثیف و آلوده باشد. برای از بین بردن این عوامل از پاک کننده ها (روغن لحیم) استفاده می شود.این مواد علاوه بر آنکه آلودگی سطح قطعات را پاک می کنند مانع از اکسید شدن محل اتصال در خلال عمل لحیم کاری نیز می شود.لذا تمام مواد پاک کنندهایی را که قادرند ترکیباتی نظیر اکسیدها و هیدرات ها را در خود حل کنند می توان در شمار روغن های لحیم کاری به حساب آورد به این روغن ها روغن های خورنده (corrosive) (ساینده) می گویند.از معروفترین روغن های خورنده می توان اسید های معدنی پراکس، محلول آمونیاک و کلرید روی را نام برد.
از روغن های ساینده عموما برای لحیم کاری خشن و قطعات بزرگ استفاده می شود .این بدان معناست که در لحیم کاری عناصر الکترونیک معمولا از این روغن لحیم ها استفاده نمی شود ، در حالی که اگر استفاده هم شود معمولا عمل لحیم کاری به سهولت نیز انجام می گیرد. عدم استفاده از این روغن ها در لحیم کاری الکترونیک دلیل دیگری دارد و آن این است که چون درجه حرارت در لحیم کاری نرم پایین است روغن لحیم تجزیه وتحلیل نمی گردد و در محل اتصال باقی می ماند که سبب خورده شدن محل اتصال می شود.در کارهای الکترونیکی (لحیم کاری نرم) از روغن لحیم های غیر خورنده (noncorrosive)(غیر ساینده) استفاده می شود که از نوع مواد آلی (کربنی ) هستند.این مواد در خلال لحیم کاری تجریه و تبخیر می گردند و در نتیجه مواد زاید و اکسیدها را در محل اتصال از بین می برند. از معروف ترین روغن های غیر ساینده می توان استارین ، رزین ، و کالوفن را نام برد.اگر این روغن لحیم ها بعد از عمل لحیم کاری از روی برد پاک نشوند بعد از مدتی فاسد می شوند و موجب تغییر مقاومت مسیر لحیم کاری شده و خوردگی آن می شود.
برای سال های متوالی در لحیم کاری نرم استفاده از کلوفن رایج بوده است.کلوفن ماده ای ساخته شده از درختان کاج می باشد.کلوفن ماده ای ایده آل به حساب می آید زیرا فاقد توانایی رسانایی و عدم خورندگی فلز در دماهای عادی می باشد اما در لحیم کاری هایی با دمای بالا ، دارای واکنش های خفیفی نیز می باشد.
یژگی های روغن لحیم عبارت است از:
1- نقطه ذوب روغن لحیم باید کمتر از نطقه ذوب لحیم باشد تا زودتر ذوب شود وسطح فیبر را پاک کند.
2- روغن لحیم ذوب شده باید قدرت گسترش و نفوذ در فلز را داشته باشد.
3- روغن لحیم نباید با فلزات به صورت ترکیب درآید
4- روغن لحیم باید اکسید ها را به راحتی در خود حل کند
5- اثر روغن لحیم باید تا پایان لحیم کاری بای بماند و در ضمن لحیم کاری از اکسید شدن سطح جلوگیری کند.
روغن لحیم با توجه به استاندارد مختلفی دسته بندی می شود.یکی از رایج ترین استاندارد ها در اروپا استاندارد ISO 9454-1 ( همچنین به عنوان DIN EN 294،545-1 شناخته می شود(استاندارد آلمانی)) می باشد. کلاس روغن لحیم ها مطابق با استاندارد ISO 9454-1 توسط کد چهار رقمی مشخص می شوند.انواع روغن لحیم ، پایه ، فعال کننده ها و فرم فیزیکی. معمولا فرم فیزیکی نوشته نمی شود.
بنابراین(3.1.1C) (سیم لحیم استانداردی که در بازار یافت می شود) روغن لحیم نمک هایی آمونیم کلرید به صورت خمیر می باشد.
(1.1.2C) روغن لحیم کلوفن با هالید به صورت مایع می باشد.
* آمینآها ترکیبات آلی هستند که جزو بازها به شمار رفته و یک اتم نیتروژن مرکزی و یک یا دو یا سه گروه آلکیل متصل به آن هستند
که به ترتیب آمین نوع یک، آمین نوع دو و آمین نوع سه نامگذاری میآشوند آمینآها معمولا از آمونیاک استخراج میآشوند که جای هیدروژنآها گروه آلکیلی قرار میآگیرند.
منبع: www.iranprotel.com
دیدگاه