کلر و فلوئر دوتا از خطرناک ترین و واکنش پذیرترین گازهای موجود در این سیاره هستند اما رفتار عنصرها بستگی به نوع ترکیبی که در آن حضور دارند دارد. برای مثال اگر سدیم با کلر مخلوط کنید نمک خوراکی بدست می آید و اگر سدیم را با فلوئور مخلوط کنید چیزی بدست میآآید که باعث تقویت دندانآهایتان میآشود. همان چیزی که دندانآپزشکتان به آن فلوراید میآگوید در واقع سدیم فلوراید یا شاید ترکیب مشابه دیگری مانند فلوراید قلع و یا مونوفلوروفسفات سدیم باشد. چیزی که همه این مواد در آن مشترک هستند یونآهای فلوراید است. اما برای مدتآهای طولانی کسی نمیآدانست که چرا فلوراید به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک میآکند، و مانند خیلی اکتشافات بزرگ دیگر کاملاً به طور اتفاقی کشف شد.
ماجرا به سال ۱۹۰۱ بر می گردد، زمانی که دندانآپزشکی به نام فردریک مَکِّی به کلورادو اسپرینگ نقل مکان کرد. به مانند همه دندانآپزشکان دیگر، او نیز زمان زیادی را صرف مشاهدهآی دندان های مردم میآکرد و با تعجب متوجه شد که بیشتر دندانآهای مردم محلی دارای لکهآهای قهوهآای بود، حتی دندانآهایی که از جهات دیگر دارای سلامت کامل بودند. اما علیآرغم ظاهر بدشان به نظر میآرسید که دندانآهای مردم محلی مقاومت بیشتری نسبت به پوسیدگی داشتند. نه او و نه هیچ یک از دوستان دندان پزشکش تا به حال چنین چیزی ندیده بودند و این مسئله سی سال از وقت او و همکارانش را گرفت تا بالاخره آن کشف کردند.
مردم کلورادو اسپرینگ دندانآهایی با ظاهر زشت ولی سالم داشتند چرا که آب شرب آن منطقه پر از فلوراید طبیعی بود. محققان دیگری کشف کردند تا زمانی که غلظت فلوراید آب کمتر از یک میلیونم باشد، بدون ایجاد آن لکهآهای قهوهآای زشت باعث حفاظت دندانآها در مقابل کرم خوردگی میآشود. بر اساس این یافته، در سال ۱۹۴۵ شهر گرند رَپید در ایالت میشیگان اولین شهر ایالات متحده شد که فلوراید را به آب شرب مورد استفاده شهروندانش اضافه کرد و برای پانزده سال محققان میزان پوسیدگی دندان را بین کودکان آن شهر پیگیری کردند. تعداد پوسیدگی دندانآها ۶۰٪ کاهش یافت و طولی نکشید که همه به آب شرب و خمیر دندانآهایشان فلوراید اضافه کردند.
اما هنوز دندان پزشکان مطمئن نبودند که چرا فلوراید چنین اثری دارد. اما در نهایت در سال ۱۹۶۲ دلیل آن را کشف کردند. آنآها کشف کردند که علت تاثیر فلوراید ارتباط زیادی با ترکیب شیمیایی مینای دندان که لایهآی سخت بیرونی دندان است دارد. مینای دندان حاویِ ترکیبی به نام هیدروکسی پاتیت است. زمانی که باکتریآهای روی دندان شما در حال هضم قندهای موجود در دهان شما هستند، قادرند به اندازه کافی اسید تولید کنند که هیدروکسی پاتیت موجود در مینای دندان را در خود حل کند که سپس باعث تولید یونآهای کلسیم و فسفات میآشود. فلوراید با ترکیب شدن با این یونآها ترکیب متفاوتی را تولید میآکند. فلور پاتیت، که با دندان یکی شده و به عنوان مینای اصلاح شده در میآآید و از آن جایی که برای حل کردن فلور پتایت نیاز به غلظت بالاتری از اسید است، این مینای دندان جدید بسیار بیشتر در برابر پوسیدگی مقاوم است. پس هرچند فلوئور ممکن است بسیار خطرناک باشد اما فلوراید بهترین راه محافظت از دندانآهایتان است.
ماجرا به سال ۱۹۰۱ بر می گردد، زمانی که دندانآپزشکی به نام فردریک مَکِّی به کلورادو اسپرینگ نقل مکان کرد. به مانند همه دندانآپزشکان دیگر، او نیز زمان زیادی را صرف مشاهدهآی دندان های مردم میآکرد و با تعجب متوجه شد که بیشتر دندانآهای مردم محلی دارای لکهآهای قهوهآای بود، حتی دندانآهایی که از جهات دیگر دارای سلامت کامل بودند. اما علیآرغم ظاهر بدشان به نظر میآرسید که دندانآهای مردم محلی مقاومت بیشتری نسبت به پوسیدگی داشتند. نه او و نه هیچ یک از دوستان دندان پزشکش تا به حال چنین چیزی ندیده بودند و این مسئله سی سال از وقت او و همکارانش را گرفت تا بالاخره آن کشف کردند.
مردم کلورادو اسپرینگ دندانآهایی با ظاهر زشت ولی سالم داشتند چرا که آب شرب آن منطقه پر از فلوراید طبیعی بود. محققان دیگری کشف کردند تا زمانی که غلظت فلوراید آب کمتر از یک میلیونم باشد، بدون ایجاد آن لکهآهای قهوهآای زشت باعث حفاظت دندانآها در مقابل کرم خوردگی میآشود. بر اساس این یافته، در سال ۱۹۴۵ شهر گرند رَپید در ایالت میشیگان اولین شهر ایالات متحده شد که فلوراید را به آب شرب مورد استفاده شهروندانش اضافه کرد و برای پانزده سال محققان میزان پوسیدگی دندان را بین کودکان آن شهر پیگیری کردند. تعداد پوسیدگی دندانآها ۶۰٪ کاهش یافت و طولی نکشید که همه به آب شرب و خمیر دندانآهایشان فلوراید اضافه کردند.
اما هنوز دندان پزشکان مطمئن نبودند که چرا فلوراید چنین اثری دارد. اما در نهایت در سال ۱۹۶۲ دلیل آن را کشف کردند. آنآها کشف کردند که علت تاثیر فلوراید ارتباط زیادی با ترکیب شیمیایی مینای دندان که لایهآی سخت بیرونی دندان است دارد. مینای دندان حاویِ ترکیبی به نام هیدروکسی پاتیت است. زمانی که باکتریآهای روی دندان شما در حال هضم قندهای موجود در دهان شما هستند، قادرند به اندازه کافی اسید تولید کنند که هیدروکسی پاتیت موجود در مینای دندان را در خود حل کند که سپس باعث تولید یونآهای کلسیم و فسفات میآشود. فلوراید با ترکیب شدن با این یونآها ترکیب متفاوتی را تولید میآکند. فلور پاتیت، که با دندان یکی شده و به عنوان مینای اصلاح شده در میآآید و از آن جایی که برای حل کردن فلور پتایت نیاز به غلظت بالاتری از اسید است، این مینای دندان جدید بسیار بیشتر در برابر پوسیدگی مقاوم است. پس هرچند فلوئور ممکن است بسیار خطرناک باشد اما فلوراید بهترین راه محافظت از دندانآهایتان است.
