لینک مطلب:http://www.sabainfo.ir/newsdetail-15936-fa.html
منبع:پایگاه اطلاع رسانی صبا
پروفسور نابویوکی کایا Nobuyuki kaya از دانشگاه کوبه Kobe به همراه جمعی از دانشمندان آمریکایی موفق به انجام طرح انتقال انرژی الکتریسیته بدون استفاده از کابل و خطوط انتقال در فاصله 148 کیلومتری بین دو جزیره از مجمعآالجزایر هاوایی شدند. این موفقیت در امتداد آزمایشات انجام گرفته در این زمینه توسط جمع کثیری از دانشمندان قرار میآگیرد
به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه اطلاع رسانی صبا به نقل از بولتن بین الملل ، پیگیری این تحقیقات منجر به کاوشآهای گستردهآای در زمینه مراکز خورشیدی در مدار زمین خواهد شد. اوایل ماه سپتامبر در فاصله دو جزیره موئی maui و هاوایی Hawai (حدود 148 کیلومتر) الکتریسیته بدون کابل انتقال یافت. این فاصله صدبرابر فاصلهآآای است که در سالآهای دهه هفتاد در بیابان موجاو Mojave در کالیفرنیای ایالات متحده، مورد آزمایش قرار گرفت. در میان دانشمندان آغازگر این اقدام متهورانه تکنولوژیکی، پروفسور نابویوکی کایا از دانشگاه کوبه ژاپن علاقمند به انتقال انرژی برق بدون کابل و شهروند افتخاری Tampon نیز حضور دارد. دانشمندانی از ناسا Nasa، دانشگاه Aandm تگزاس Texas، انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا و انجمنآهای علمی علاقمند به تحقیقات استفاده از انرژی در فضا، از دیگر شرکتآکنندگان در این پروژه تحقیقاتی بودند.
سال 2003 در جلسهآای که به منظور تشریح وضعیت تحقیقات درباره مراکز خورشیدی فضایی در پاریس تشکیل شده بود، پروفسور نابویوکی کایا در دفاع از این طرح ابراز داشت: ”ما معتقدیم که مراکز خورشیدی فضایی یکی از منابع بسیار امیدوارکننده تامین انرژی در آینده هستند. این مراکز قادر به تولید الکتریستهآای پاک، خارج از بعد زمان خواهند بود.“
مرکز خورشیدی فضایی
پروفسور نابویوکی کایا تصریح کرد: ”تصور یک مرکز خورشیدی ساده است؛ صفحات فتولتائیک، پروژکتورهای میکرواُند و بازتابانندهآهای بزرگ مستقر در مدار زمین. الکتریسته تولیدی به وسیله صفحات فتولتائیک مستقر در مدار زمین به امواج میکروآاُند (امواج رادیویی) تبدیل میآشوند و سپس به سوی آنتن جمعآآوری فرستاده میآشوند، در آنجا دوباره برای استفادهآکنندگان در زمین تغییر میآیابد. یک مرکز خورشیدی فضایی خواهد توانست بیش از یک گیگاوات برق مورد نیاز زمین را تأمین کند. (برابر با واحدی از یک مرکز اتمی) تنها مشکل موجود انتقال این انرژی به زمین است.“ انتقال انرژی بدون کابل و بوسیله امواج میکرواُند، تکنولوژی لازم برای تحقق و به اجرا رساندن مراکز خورشیدی فضایی است که ما به بسیاری از تجریبات و تئوریآها جهت گسترش و پیشرفت این تکنولوژی دست یافتهآایم.
اولین اقدام انجام گرفته؛ تغذیه یک هواپیمای مدل کوچک توسط امواج میکرواُندی با توان یک کیلووات از سقف یک ماشین در مسیر حرکت هواپیما بود. با استفاده از تکنولوژی شبکهآهای فازه جهت شعاعآهای میکرواُند تعیین میآشود. این هواپیما با تامین انرژی خود به وسیله امواج میکرواُند توانست به مدت 20 ثانیه پرواز کند.
دومین تجربه از این نوع، ارسال شعاع میکرواُندی با توان 10 کیلووات از زمین به یک بانس (کشتی هوایی) کوچک بود. این کشتی هوایی مجهز به دو مجموعه پیشراننده بود که به آن امکان بالا و پایین رفتن و تغییر جهت را میآدادند. آنتن پرتوافکن در این پروژه قطری 3 متری داشت.
پروفسور کایا تاکید کرد: موفقیت پروژهآ هاوایی، قدم تعیینآکنندهآای در این راه بود. با جابجایی انرژی توسط امواج میکرواُند در فاصله 148 کیلومتری (یک چهارم فاصله بین زمین و کوچکترین مدار آن) اقدامی را انجام دادیم که برای تحقیقات آینده در زمینه انتقال انرژی الکتریسیته بدون خطوط انتقال در فضا، بسیار کارساز خواهد بود. گای پیگنولت درباره آغاز این گونه فعالیتآها چنین گفت: ”از سال 1991 طرحآهایی جهت انتقال برق بدون خطوط انتقال در دست بررسی بود، اما در واقع از اواخر سال 1994 با ساخت آزمایشگاهی تحقیقاتی و تخصصی، اقدامات جدی در این زمینه آغاز شد.“ این آزمایشگاه LGI Actes نام دارد که در حال حاضر در زمینه این گونه تحقیقات در اروپا پیشرو است.
16 می 2001،آاین لابراتوار اقدامی تکنولوژیک درباره انتقال برق بدون کابل در یک سالن ورزشی در فاصله
50 متری انجام داد. در اداه کاوشآها سرانجام در سال 2004 این آزمایشگاه بر تمام جنبهآهای انتقال جریان الکتریسیته بدون کابل تسلط پیدا کرد. به ویژه بر روی هماهنگی بسیاری از مگنترونآها (ذرات باردار) برای تشکیل امواج میکرواُند.
انتقال الکتریسیته به وسیله امواج کوتاه، تکنولوژی جدید و متفاوت با تکنولوژیآهای ارتباطات دوربرد است. با وجود اینکه در هر دو نوع از مشابهی از امواج استفاده میآشود. بنابراین بهتر است واژهآهای متفاوتی در این حوزه به کار برده شود مانند ”نورافکن“ به جای ”فرستنده“ یا ”دستگاه جذاب امواج“ به جای ”گیرنده“.
بولتن بین الملل ۱۳۸۷/۰۹/۰۶
منبع:پایگاه اطلاع رسانی صبا
پروفسور نابویوکی کایا Nobuyuki kaya از دانشگاه کوبه Kobe به همراه جمعی از دانشمندان آمریکایی موفق به انجام طرح انتقال انرژی الکتریسیته بدون استفاده از کابل و خطوط انتقال در فاصله 148 کیلومتری بین دو جزیره از مجمعآالجزایر هاوایی شدند. این موفقیت در امتداد آزمایشات انجام گرفته در این زمینه توسط جمع کثیری از دانشمندان قرار میآگیرد
به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه اطلاع رسانی صبا به نقل از بولتن بین الملل ، پیگیری این تحقیقات منجر به کاوشآهای گستردهآای در زمینه مراکز خورشیدی در مدار زمین خواهد شد. اوایل ماه سپتامبر در فاصله دو جزیره موئی maui و هاوایی Hawai (حدود 148 کیلومتر) الکتریسیته بدون کابل انتقال یافت. این فاصله صدبرابر فاصلهآآای است که در سالآهای دهه هفتاد در بیابان موجاو Mojave در کالیفرنیای ایالات متحده، مورد آزمایش قرار گرفت. در میان دانشمندان آغازگر این اقدام متهورانه تکنولوژیکی، پروفسور نابویوکی کایا از دانشگاه کوبه ژاپن علاقمند به انتقال انرژی برق بدون کابل و شهروند افتخاری Tampon نیز حضور دارد. دانشمندانی از ناسا Nasa، دانشگاه Aandm تگزاس Texas، انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا و انجمنآهای علمی علاقمند به تحقیقات استفاده از انرژی در فضا، از دیگر شرکتآکنندگان در این پروژه تحقیقاتی بودند.
سال 2003 در جلسهآای که به منظور تشریح وضعیت تحقیقات درباره مراکز خورشیدی فضایی در پاریس تشکیل شده بود، پروفسور نابویوکی کایا در دفاع از این طرح ابراز داشت: ”ما معتقدیم که مراکز خورشیدی فضایی یکی از منابع بسیار امیدوارکننده تامین انرژی در آینده هستند. این مراکز قادر به تولید الکتریستهآای پاک، خارج از بعد زمان خواهند بود.“
مرکز خورشیدی فضایی
پروفسور نابویوکی کایا تصریح کرد: ”تصور یک مرکز خورشیدی ساده است؛ صفحات فتولتائیک، پروژکتورهای میکرواُند و بازتابانندهآهای بزرگ مستقر در مدار زمین. الکتریسته تولیدی به وسیله صفحات فتولتائیک مستقر در مدار زمین به امواج میکروآاُند (امواج رادیویی) تبدیل میآشوند و سپس به سوی آنتن جمعآآوری فرستاده میآشوند، در آنجا دوباره برای استفادهآکنندگان در زمین تغییر میآیابد. یک مرکز خورشیدی فضایی خواهد توانست بیش از یک گیگاوات برق مورد نیاز زمین را تأمین کند. (برابر با واحدی از یک مرکز اتمی) تنها مشکل موجود انتقال این انرژی به زمین است.“ انتقال انرژی بدون کابل و بوسیله امواج میکرواُند، تکنولوژی لازم برای تحقق و به اجرا رساندن مراکز خورشیدی فضایی است که ما به بسیاری از تجریبات و تئوریآها جهت گسترش و پیشرفت این تکنولوژی دست یافتهآایم.
اولین اقدام انجام گرفته؛ تغذیه یک هواپیمای مدل کوچک توسط امواج میکرواُندی با توان یک کیلووات از سقف یک ماشین در مسیر حرکت هواپیما بود. با استفاده از تکنولوژی شبکهآهای فازه جهت شعاعآهای میکرواُند تعیین میآشود. این هواپیما با تامین انرژی خود به وسیله امواج میکرواُند توانست به مدت 20 ثانیه پرواز کند.
دومین تجربه از این نوع، ارسال شعاع میکرواُندی با توان 10 کیلووات از زمین به یک بانس (کشتی هوایی) کوچک بود. این کشتی هوایی مجهز به دو مجموعه پیشراننده بود که به آن امکان بالا و پایین رفتن و تغییر جهت را میآدادند. آنتن پرتوافکن در این پروژه قطری 3 متری داشت.
پروفسور کایا تاکید کرد: موفقیت پروژهآ هاوایی، قدم تعیینآکنندهآای در این راه بود. با جابجایی انرژی توسط امواج میکرواُند در فاصله 148 کیلومتری (یک چهارم فاصله بین زمین و کوچکترین مدار آن) اقدامی را انجام دادیم که برای تحقیقات آینده در زمینه انتقال انرژی الکتریسیته بدون خطوط انتقال در فضا، بسیار کارساز خواهد بود. گای پیگنولت درباره آغاز این گونه فعالیتآها چنین گفت: ”از سال 1991 طرحآهایی جهت انتقال برق بدون خطوط انتقال در دست بررسی بود، اما در واقع از اواخر سال 1994 با ساخت آزمایشگاهی تحقیقاتی و تخصصی، اقدامات جدی در این زمینه آغاز شد.“ این آزمایشگاه LGI Actes نام دارد که در حال حاضر در زمینه این گونه تحقیقات در اروپا پیشرو است.
16 می 2001،آاین لابراتوار اقدامی تکنولوژیک درباره انتقال برق بدون کابل در یک سالن ورزشی در فاصله
50 متری انجام داد. در اداه کاوشآها سرانجام در سال 2004 این آزمایشگاه بر تمام جنبهآهای انتقال جریان الکتریسیته بدون کابل تسلط پیدا کرد. به ویژه بر روی هماهنگی بسیاری از مگنترونآها (ذرات باردار) برای تشکیل امواج میکرواُند.
انتقال الکتریسیته به وسیله امواج کوتاه، تکنولوژی جدید و متفاوت با تکنولوژیآهای ارتباطات دوربرد است. با وجود اینکه در هر دو نوع از مشابهی از امواج استفاده میآشود. بنابراین بهتر است واژهآهای متفاوتی در این حوزه به کار برده شود مانند ”نورافکن“ به جای ”فرستنده“ یا ”دستگاه جذاب امواج“ به جای ”گیرنده“.
بولتن بین الملل ۱۳۸۷/۰۹/۰۶
دیدگاه