هنوز ۵ دقیقه از زمانی که برای اولین بار قدم به داخل کابین جدیدترین هواپیمای شکاری اف ـ ۱۴ که به پرچم زیبای کشور عزیزم مزین گشته بود گزاشتم نگذشته بود که که ناگهان ش ا ه همراه با فرمانده وقت نیروی هوائی ش اه ن ش اه ی وارد پایگاه شدند و ش ا ه شخصأ از من پرسید : سروان نظر شما راجع به جدیدترین هواپیمای شکاری ما چیست ؟ من شروع کردم به توضیح دادن و به ش ا ه گفتم : هیچ هواپیمای بهتری را جهت حفاظت از مرزهای هوائی ایران نمیتوانم تصور کنم . ش ا ه در جواب همراه با لبخندی گفت : در جهان هیچ هواپیمای شکاری بهتری هم وجود ندارد و دقیقأ به همین علت ما این هواپیما را خریداری کردیم .اما من باید مسئولیت سنگینی را که بر دوش شما و همکارانتان گذاشته شده را یادآوری کنم .سعی کنید این پرنده را بطور کامل شناسائی و نحوه استفاده از امکانات بینظیر آنرا به سرعت فراگیرید .توانائی هواپیماهای اف ـ ۱۴ با همه مزیتهای آن بستگی کامل به مهارت خلبانان آن دارد .
اولین تامکت ایرانی با رجیستر اولیه 863-3 که بعد از مدتی به 6001-3 تغییر کرد
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
بدینگونه سرهنگ جواد که در آنزمان سروان خلبان بود خاطره اولین باری که هواپیمای تامکت را از نزدیک مشاهده کرد بیاد می آورد . شاید در زمان کنونی این موضوع یک خیالپردازی تلقی گردد اما در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی ایران یکی از نزدیکترین همپیمانان ایالات متحده آمریکا محسوب میشد . زمانی که در اوائل دهه ۷۰ میلادی ایران در جستجوی یک هواپیمای شکاری رهگیر بود روابط خوب این کشور با ایالات متحده این امکان را در اختیار ایران قرار می داد تا بهترین وسائل موجود در زرادخانه آمریکا را انتخاب کند . در عین حال ایرانیها تقاضای مخصوصی داشتند . خلبان رئیسی که در آنزمان با درجه سروانی در نیروی هوائی خدمت میکرد چنین میگوید : نیروی هوائی ایران در آن سالها یک سلسله بررسیهائی را تحت عنوان « تقویت ایستگاههای رادار » انجام داد . اما آنچه دراین میان محسوس بود فقدان راه حلهای پیشنهادی در جهت رفع معضل مناطق کور راداری بود .مناطق کوهستانی ایران بزرگترین معضل نیروی هوائی محسوب میشود و ما قادر نبودیم حریم هوائی کشور را حتی با وجود شبکه های خوب راداری پوشش مناسب دهیم . در نهایت ما متوجه شدیم که تنها راه حل ما جهت رفع این مشکل , ایستگاههای رادار پرنده که همزمان قادر به دفاع از خود باشند می باشد . بر این اساس ایران در جستجوی هواپیماهای رادار پرنده و شکاری رهگیرهای محافظ بر آمد . در سال ۱۹۷۲ ما از ۲ طرح جدید برای هواپیماهای شکاری ـ رهگیر در ایالات متحده با خبر شدیم . این ۲ نوع جنگنده که مأموریت ویژه رهگیری هواپیماهای دشمن را بر عهده داشتند عبارت بودند از هواپیمای « اف ـ ۱۵ ایگل » ساخت کمپانی مک دانل داگلاس و هواپیمای « اف ـ ۱۴ تامکت » ساخت کمپانی گرومان . هواپیمای اف ـ ۱۵ مجهز به موشکهای هوا به هوای Aim - 7 Sparrow ترکیب مرگباری را در آسمان بوجود میآورد اما با اینحال توانائی هواپیمای اف ـ ۱۴ راکه به موشکهای دوربرد Aim - 54 Phoenix و رادار Pulse - Doppler AWG - 9 مجهز بود نداشت . این رادار قدرتمند توانائی شناسائی همزمان ۲۴ هدف و انتخاب ۶ هدف مهمتر از میان آنها و شلیک همزمان به طرف آنها را داشت . همچنین این هواپیما قادر بود موشکهای Aim - 9 Sidewinder و Aim - 7 Sparrow را از فاصله دورتری نسبت به هواپیمای اف ـ ۱۵ پرتاب کرده و دشمن را مورد اصابت قرار دهد . خلبان سابق نیروی هوائی ایران سرهنگ فرهاد اعتقاد راسخ دارد که تامکت انتخاب بهتری برای ایران بود . او میگوید « هر دوی این شکاریها از کابین جاداری برخوردارندکه امکان دید عالی در اختیار خدمه پروازی قرار می دهد . همچنین این شکاریها قدرت رهگیری بالائی دارند و قادرند انواع وسائل پرنده متخاصم را تعقیب و منهدم کنند و در این مورد هیچ محدودیتی ندارند بخصوص شکاری تامکت که هدایت آن بسیار راحت است و قادر به انجام مانورهای هوائی است که در ذهن ما تا آنزمان غیر ممکن تصور میشد . تنها در کمتر از ۱۰۰ ساعت پرواز من قادر بودم تا دماغه هواپیمای خود را تا ۷۵ درجه به سمت بالا هدایت کرده و سپس با گردشی ۱۰۰ درجه ای هدف خویش را با موشکهای سایدویندر و یا توپ قدرتمند ۲۰ میلیمتری M - 61A Vulcan مورد اصابت قرار دهم » . بعدها در مقابل کنگره آمریکا چنین وانمود گشت که حریم هوائی ایران پیوسته از جانب اتحاد جماهیر شوروی بوسیله هواپیماهای سریع و بلند پرواز میگ ـ ۲۵ مورد تجاوز قرار میگیرد و ایران جهت دفاع از خود به هواپیمای تامکت نیاز مبرم دارد . اما چنین استدلالی برای متقاعد کردن کنگره آمریکا ( که با این قرارداد زیاد موافق نبود ) واقعی نبودهر چند که تا امروز این مسئله در محافل گوناگون بعنوان دلیل اصلی مطرح میگردد . واقعیت این بود که ایران در آن سالها به دنبال قویترین ومجهزترین هواپیمای شکاری موجود در جهان بود که در نهایت هم آنرا دریافت کرد .
تاریخچه غیرعادی
در سال ۱۹۷۴ میلادی ایران با اطمینان از توان بالای هواپیمای اف ـ ۱۴ , تعداد ۸۰ فروند از این نوع هواپیما به همراه ۷۱۴ فروند موشک هوا به هوای Aim - 54 به آمریکا سفارش داد . این قرارداد به ارزش ۲ میلیارد دلار شامل سایر سلاحها وقطعات یدکی برای مدت ۱۰ سال خدمت فعال و تجهیزات زمینی به همراه کارگاههای تعمیراتی وآموزش پرسنل زمینی و کادر پروازی تحت نام « پروژه پادشاه ایرانی » به امضاء رسید . این قرارداد بزرگترین قراردادی بود که تا آنزمان به شکل انفرادی با یک شرکت آمریکائی منعقد میشد .نکته جالب اینجاست که تنها چند ماه پس از امضاء قرارداد , کنگره آمریکا بودجه تکمیل این طرح را حذف و با اینکار شرکت گرومان را عملأ در آستانه ورشکسنگی قرارداد. در این زمان بانک ملی ایران وامی به مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار در اختیار کمپانی گرومان قرار داد تا تکمیل پروژه تامکت و تحویل آن به ایران میسر گردد. در حقیقت بعد از اعطاء این وام بود که سایر سرمایه گزاران آمریکائی علاقمند به سرمایه گزاری در این پروژه گشتند و عملأ شرکت گرومان و پروژه تامکت از خطر نابودی نجات یافتند . امروزه این موضوع یک شوخی تاریخی تلقی میگردد اما واقعیت اینست که بدون کمک مالی ایران , نیروی دریائی آمریکا هیچگاه قادر به در اختیار گرفتن این پرنده افسانه ای نمیگردید .
تامکت های ایرانی در حال ساخت در تاسیسات شرکت گرومان - کالورتون 1975
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
بدین ترتیب یکی از وقایع نادر در تاریخ هوانوردی مدرن بوقوع پیوست و این رخداد با گذشت زمان دستمایه شایعات و داستانهای ضد ونقیض گوناگون گردید . در حقیقت تاریخ واقعی و قدرت حقیقی هواپیماهای اف ـ ۱۴ که در خدمت نیروی هوائی ایران میباشند تا به امروز به حد زیادی از افکار عمومی جهان پنهان مانده است .به این موضوع باید عدم تمایل خلبانان سابق نیروی هوائی ایران ( که اکنون سالهاست در خارج ازکشور زندگی میکنند ) به حضور در انظار عمومی و ارائه اطلاعات و همچنین پرسنل شاغل در کشور که از درج هرگونه خبر به رسانه های جمعی جلوگیری میکنند را هم افزود . این افراد عمومأ از ترس اقدامات تلافی جویانه گروهک تروریستی مجاهدین خلق که در خاک عراق مستقر بوده و از حمایت آمریکا و اسرائیل برخوردار میباشند وحشت دارند زیرا در ۲۰ سال گذشته تعدادی از خلبانان بدست این گروه تروریستی به قتل رسیده اند . در مواردی استثنائی و نادر خلبانان ایرانی حاضر به ارائه اطلاعاتی اندک شده اند که البته ناشناس باقی ماندن این افراد جزو شروط اولیه بوده است .تعدادی از آنان حتی از شناسائی همکاران سابق خود که اکنون در قید حیات هستند در عکسها و تصاویر عمدأ خودداری می کنند .
پنهان کاری در مورد اف ـ۱۴ ها عملأ از روزهای اولیه تحویل تامکتها به ایران آغاز گشت . برخلاف گزارشهای دروغین معلم خلبانهای آمریکائی , آموزش پرسنل ایرانی بخوبی و منظم پیش میرفت . تا پایان سال ۱۹۷۸ تعداد ۱۲۰ نفر خلبان و افسر رهگیری راداری ( RIO =Radar Intercept Officer ) دوره های آموزشی را با موفقیت پشت سر گذاشتند . در مرحله بعدی تعداد ۱۰۰ نفر پرسنل باید به آنان ملحق میشدند.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
جمعی از اولین خلبانان و افسرهای رهگیری راداری در کنار اولین تامکت تحویل شده
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
همزمان تعداد ۲۰۰ نفر تکنسین متخصص تعمیرات موتور در شرکت Pratt & withney و متخصص تسلیحات در شرکت Hughes دوره آموزشی را گذراندند . سروان جواد در مورد آموزشهای نظامی خود در آمریکا چنین میگوید : ما در نیروی دریائی آمریکا آموزش میدیدیم. معلمین ما در وهله اول خلبانان آمریکائی بودند که در جنگ ویتنام تجربیات گرانبهائی اندوخته بودند . این خلبانان جزو مجرب ترین خلبانانی بودند که حتی خلبانان نیروی هوائی آمریکا و نیروی هوائی اسرائیل قادر به مبارزه با آنان در جنگهای هوائی نبودندو آنان براستی ما را به نحو احسن آموزش دادند . این آموزشها ما را دارای چنان مهارتی ساخت که بعدها در سالهای دهه ۹۰ میلادی ما قادر بودیم هواپیماهای میگ ـ۲۹ را که از روسیه خریداری شده بود , در جنگهای تمرینی هوائی سرنگون سازیم . در حقیقت این موضوع یکی از دلایلی بود که ایران از سفارش تعداد بیشتری میگ ـ ۲۹ خودداری نمود . تنها نقطه ضعف هواپیماهای F - 14 A موتورهای TF - 30 P 414 آن بود . پیچیدگی و غیر قابل اعتماد بودن این توربینها ما را وادار میساخت که بیشتر وقت خود را به جای تمرکز روی پروازها , صرف فراگیری کار با این موتورها کنیم .
سرگرد فرهاد در ادامه چنین میگوید : موشکهای Aim - 54 سلاحی استثنائی و موثر بود که تا به امروز سلاحی ساخته نشده است که قابل مقایسه با آن باشد . در هنگام آزمایشات گوناگون در ایران این موشک قبل از اصابت به هدف به ارتفاع غیر قابل تصور ۲۴۰۰۰ متری و سرعت ۴.۴ ماخ دست یافت . این موشک بزرگ و سنگین هیچ محدودیتی در مقابله با اهدافی که چه در ارتفاع بالا و چه در ارتفاع پائین پرواز میکردند نداشت و قادر به تحمل ۱۷ g فشار بود . ما این موشکها را از فواصل ۷.۵ تا ۲۱۲ کیلومتری هدف شلیک کردیم ونتایج آزمایشات مافوق تصور ما بود . تنها نگهداری و آماده نکهداشتن این سلاح پیچیده گاهی خواب را بر ما حرام میکرد .
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
اولین زوج تامکت تحویلی به ایران در 20 بهمن 1354 - فرودگاه مهرآباد
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
اولین زوج تامکت در تاریخ ۱۶ ژانویه سال ۱۹۷۶ میلادی به ایران تحویل شد . به علت آماده نبودن پایگاه هشتم شکاری اصفهان ( که در آنزمان بنام خلبان جانباخته آن نیرو پایگاه خاتمی و بعدها پایگاه شهید بابائی نامگزاری شد ) این هواپیماها تحویل اسکادران ۷۲ شکاری تاکتیکی مستقر در پایگاه هفتم شکاری شیراز شدند . باقی هواپیماهای تحویلی به اسکادران ۷۳ ملحق شدند و تا سال ۱۹۷۷ که اسکادرانهای ۸۱ و ۸۲ شکاری پایگاه هشتم اصفهان تشکیل شد , به خدمت در آن یگان ادامه دادند . تا پایان سال ۱۹۷۸ ایران تعداد ۷۹ فروند شکاری F - 14 A به همراه ۲۷۴ فروند موشک AIM - 54 A و۱۰ فروند موشک ATM - 54 تحویل گرفت . هشتادمین و در حقیقت آخرین تامکت ایران در آمریکا باقی ماند تا آزمایشهای گوناگون و طرحهای تکمیلی روی آن اجرا گردد. همزمان نیروی هوائی ایران مذاکراتی را با شرکتهای Grumman و Pratt & withney را آغاز کرد که هدف از آن سفارش ۷۵ فروند دیگر از این جنگنده چالاک بود . البته ایرانیان مایل به تعویض توربینهای TF - 30 در هواپیماهای موجود و هواپیماهای سفارشی جدید بودند.
تامکت های ایرانی پارک شده در پایگاه آمریکایی قبل از تحویل به ایران
سوختگیری تامکت های ایرانی از یک فروند تانکر KC-135 آمریکایی در راه تحویل به ایران
گهی شرکت گرومان جهت جذب و ارسال نیروی کار متخصص تامکت به ایران
اولین تامکت ایرانی با رجیستر اولیه 863-3 که بعد از مدتی به 6001-3 تغییر کرد
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
بدینگونه سرهنگ جواد که در آنزمان سروان خلبان بود خاطره اولین باری که هواپیمای تامکت را از نزدیک مشاهده کرد بیاد می آورد . شاید در زمان کنونی این موضوع یک خیالپردازی تلقی گردد اما در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی ایران یکی از نزدیکترین همپیمانان ایالات متحده آمریکا محسوب میشد . زمانی که در اوائل دهه ۷۰ میلادی ایران در جستجوی یک هواپیمای شکاری رهگیر بود روابط خوب این کشور با ایالات متحده این امکان را در اختیار ایران قرار می داد تا بهترین وسائل موجود در زرادخانه آمریکا را انتخاب کند . در عین حال ایرانیها تقاضای مخصوصی داشتند . خلبان رئیسی که در آنزمان با درجه سروانی در نیروی هوائی خدمت میکرد چنین میگوید : نیروی هوائی ایران در آن سالها یک سلسله بررسیهائی را تحت عنوان « تقویت ایستگاههای رادار » انجام داد . اما آنچه دراین میان محسوس بود فقدان راه حلهای پیشنهادی در جهت رفع معضل مناطق کور راداری بود .مناطق کوهستانی ایران بزرگترین معضل نیروی هوائی محسوب میشود و ما قادر نبودیم حریم هوائی کشور را حتی با وجود شبکه های خوب راداری پوشش مناسب دهیم . در نهایت ما متوجه شدیم که تنها راه حل ما جهت رفع این مشکل , ایستگاههای رادار پرنده که همزمان قادر به دفاع از خود باشند می باشد . بر این اساس ایران در جستجوی هواپیماهای رادار پرنده و شکاری رهگیرهای محافظ بر آمد . در سال ۱۹۷۲ ما از ۲ طرح جدید برای هواپیماهای شکاری ـ رهگیر در ایالات متحده با خبر شدیم . این ۲ نوع جنگنده که مأموریت ویژه رهگیری هواپیماهای دشمن را بر عهده داشتند عبارت بودند از هواپیمای « اف ـ ۱۵ ایگل » ساخت کمپانی مک دانل داگلاس و هواپیمای « اف ـ ۱۴ تامکت » ساخت کمپانی گرومان . هواپیمای اف ـ ۱۵ مجهز به موشکهای هوا به هوای Aim - 7 Sparrow ترکیب مرگباری را در آسمان بوجود میآورد اما با اینحال توانائی هواپیمای اف ـ ۱۴ راکه به موشکهای دوربرد Aim - 54 Phoenix و رادار Pulse - Doppler AWG - 9 مجهز بود نداشت . این رادار قدرتمند توانائی شناسائی همزمان ۲۴ هدف و انتخاب ۶ هدف مهمتر از میان آنها و شلیک همزمان به طرف آنها را داشت . همچنین این هواپیما قادر بود موشکهای Aim - 9 Sidewinder و Aim - 7 Sparrow را از فاصله دورتری نسبت به هواپیمای اف ـ ۱۵ پرتاب کرده و دشمن را مورد اصابت قرار دهد . خلبان سابق نیروی هوائی ایران سرهنگ فرهاد اعتقاد راسخ دارد که تامکت انتخاب بهتری برای ایران بود . او میگوید « هر دوی این شکاریها از کابین جاداری برخوردارندکه امکان دید عالی در اختیار خدمه پروازی قرار می دهد . همچنین این شکاریها قدرت رهگیری بالائی دارند و قادرند انواع وسائل پرنده متخاصم را تعقیب و منهدم کنند و در این مورد هیچ محدودیتی ندارند بخصوص شکاری تامکت که هدایت آن بسیار راحت است و قادر به انجام مانورهای هوائی است که در ذهن ما تا آنزمان غیر ممکن تصور میشد . تنها در کمتر از ۱۰۰ ساعت پرواز من قادر بودم تا دماغه هواپیمای خود را تا ۷۵ درجه به سمت بالا هدایت کرده و سپس با گردشی ۱۰۰ درجه ای هدف خویش را با موشکهای سایدویندر و یا توپ قدرتمند ۲۰ میلیمتری M - 61A Vulcan مورد اصابت قرار دهم » . بعدها در مقابل کنگره آمریکا چنین وانمود گشت که حریم هوائی ایران پیوسته از جانب اتحاد جماهیر شوروی بوسیله هواپیماهای سریع و بلند پرواز میگ ـ ۲۵ مورد تجاوز قرار میگیرد و ایران جهت دفاع از خود به هواپیمای تامکت نیاز مبرم دارد . اما چنین استدلالی برای متقاعد کردن کنگره آمریکا ( که با این قرارداد زیاد موافق نبود ) واقعی نبودهر چند که تا امروز این مسئله در محافل گوناگون بعنوان دلیل اصلی مطرح میگردد . واقعیت این بود که ایران در آن سالها به دنبال قویترین ومجهزترین هواپیمای شکاری موجود در جهان بود که در نهایت هم آنرا دریافت کرد .
تاریخچه غیرعادی
در سال ۱۹۷۴ میلادی ایران با اطمینان از توان بالای هواپیمای اف ـ ۱۴ , تعداد ۸۰ فروند از این نوع هواپیما به همراه ۷۱۴ فروند موشک هوا به هوای Aim - 54 به آمریکا سفارش داد . این قرارداد به ارزش ۲ میلیارد دلار شامل سایر سلاحها وقطعات یدکی برای مدت ۱۰ سال خدمت فعال و تجهیزات زمینی به همراه کارگاههای تعمیراتی وآموزش پرسنل زمینی و کادر پروازی تحت نام « پروژه پادشاه ایرانی » به امضاء رسید . این قرارداد بزرگترین قراردادی بود که تا آنزمان به شکل انفرادی با یک شرکت آمریکائی منعقد میشد .نکته جالب اینجاست که تنها چند ماه پس از امضاء قرارداد , کنگره آمریکا بودجه تکمیل این طرح را حذف و با اینکار شرکت گرومان را عملأ در آستانه ورشکسنگی قرارداد. در این زمان بانک ملی ایران وامی به مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار در اختیار کمپانی گرومان قرار داد تا تکمیل پروژه تامکت و تحویل آن به ایران میسر گردد. در حقیقت بعد از اعطاء این وام بود که سایر سرمایه گزاران آمریکائی علاقمند به سرمایه گزاری در این پروژه گشتند و عملأ شرکت گرومان و پروژه تامکت از خطر نابودی نجات یافتند . امروزه این موضوع یک شوخی تاریخی تلقی میگردد اما واقعیت اینست که بدون کمک مالی ایران , نیروی دریائی آمریکا هیچگاه قادر به در اختیار گرفتن این پرنده افسانه ای نمیگردید .
تامکت های ایرانی در حال ساخت در تاسیسات شرکت گرومان - کالورتون 1975
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
بدین ترتیب یکی از وقایع نادر در تاریخ هوانوردی مدرن بوقوع پیوست و این رخداد با گذشت زمان دستمایه شایعات و داستانهای ضد ونقیض گوناگون گردید . در حقیقت تاریخ واقعی و قدرت حقیقی هواپیماهای اف ـ ۱۴ که در خدمت نیروی هوائی ایران میباشند تا به امروز به حد زیادی از افکار عمومی جهان پنهان مانده است .به این موضوع باید عدم تمایل خلبانان سابق نیروی هوائی ایران ( که اکنون سالهاست در خارج ازکشور زندگی میکنند ) به حضور در انظار عمومی و ارائه اطلاعات و همچنین پرسنل شاغل در کشور که از درج هرگونه خبر به رسانه های جمعی جلوگیری میکنند را هم افزود . این افراد عمومأ از ترس اقدامات تلافی جویانه گروهک تروریستی مجاهدین خلق که در خاک عراق مستقر بوده و از حمایت آمریکا و اسرائیل برخوردار میباشند وحشت دارند زیرا در ۲۰ سال گذشته تعدادی از خلبانان بدست این گروه تروریستی به قتل رسیده اند . در مواردی استثنائی و نادر خلبانان ایرانی حاضر به ارائه اطلاعاتی اندک شده اند که البته ناشناس باقی ماندن این افراد جزو شروط اولیه بوده است .تعدادی از آنان حتی از شناسائی همکاران سابق خود که اکنون در قید حیات هستند در عکسها و تصاویر عمدأ خودداری می کنند .
پنهان کاری در مورد اف ـ۱۴ ها عملأ از روزهای اولیه تحویل تامکتها به ایران آغاز گشت . برخلاف گزارشهای دروغین معلم خلبانهای آمریکائی , آموزش پرسنل ایرانی بخوبی و منظم پیش میرفت . تا پایان سال ۱۹۷۸ تعداد ۱۲۰ نفر خلبان و افسر رهگیری راداری ( RIO =Radar Intercept Officer ) دوره های آموزشی را با موفقیت پشت سر گذاشتند . در مرحله بعدی تعداد ۱۰۰ نفر پرسنل باید به آنان ملحق میشدند.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
جمعی از اولین خلبانان و افسرهای رهگیری راداری در کنار اولین تامکت تحویل شده
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
همزمان تعداد ۲۰۰ نفر تکنسین متخصص تعمیرات موتور در شرکت Pratt & withney و متخصص تسلیحات در شرکت Hughes دوره آموزشی را گذراندند . سروان جواد در مورد آموزشهای نظامی خود در آمریکا چنین میگوید : ما در نیروی دریائی آمریکا آموزش میدیدیم. معلمین ما در وهله اول خلبانان آمریکائی بودند که در جنگ ویتنام تجربیات گرانبهائی اندوخته بودند . این خلبانان جزو مجرب ترین خلبانانی بودند که حتی خلبانان نیروی هوائی آمریکا و نیروی هوائی اسرائیل قادر به مبارزه با آنان در جنگهای هوائی نبودندو آنان براستی ما را به نحو احسن آموزش دادند . این آموزشها ما را دارای چنان مهارتی ساخت که بعدها در سالهای دهه ۹۰ میلادی ما قادر بودیم هواپیماهای میگ ـ۲۹ را که از روسیه خریداری شده بود , در جنگهای تمرینی هوائی سرنگون سازیم . در حقیقت این موضوع یکی از دلایلی بود که ایران از سفارش تعداد بیشتری میگ ـ ۲۹ خودداری نمود . تنها نقطه ضعف هواپیماهای F - 14 A موتورهای TF - 30 P 414 آن بود . پیچیدگی و غیر قابل اعتماد بودن این توربینها ما را وادار میساخت که بیشتر وقت خود را به جای تمرکز روی پروازها , صرف فراگیری کار با این موتورها کنیم .
سرگرد فرهاد در ادامه چنین میگوید : موشکهای Aim - 54 سلاحی استثنائی و موثر بود که تا به امروز سلاحی ساخته نشده است که قابل مقایسه با آن باشد . در هنگام آزمایشات گوناگون در ایران این موشک قبل از اصابت به هدف به ارتفاع غیر قابل تصور ۲۴۰۰۰ متری و سرعت ۴.۴ ماخ دست یافت . این موشک بزرگ و سنگین هیچ محدودیتی در مقابله با اهدافی که چه در ارتفاع بالا و چه در ارتفاع پائین پرواز میکردند نداشت و قادر به تحمل ۱۷ g فشار بود . ما این موشکها را از فواصل ۷.۵ تا ۲۱۲ کیلومتری هدف شلیک کردیم ونتایج آزمایشات مافوق تصور ما بود . تنها نگهداری و آماده نکهداشتن این سلاح پیچیده گاهی خواب را بر ما حرام میکرد .
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
اولین زوج تامکت تحویلی به ایران در 20 بهمن 1354 - فرودگاه مهرآباد
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
اولین زوج تامکت در تاریخ ۱۶ ژانویه سال ۱۹۷۶ میلادی به ایران تحویل شد . به علت آماده نبودن پایگاه هشتم شکاری اصفهان ( که در آنزمان بنام خلبان جانباخته آن نیرو پایگاه خاتمی و بعدها پایگاه شهید بابائی نامگزاری شد ) این هواپیماها تحویل اسکادران ۷۲ شکاری تاکتیکی مستقر در پایگاه هفتم شکاری شیراز شدند . باقی هواپیماهای تحویلی به اسکادران ۷۳ ملحق شدند و تا سال ۱۹۷۷ که اسکادرانهای ۸۱ و ۸۲ شکاری پایگاه هشتم اصفهان تشکیل شد , به خدمت در آن یگان ادامه دادند . تا پایان سال ۱۹۷۸ ایران تعداد ۷۹ فروند شکاری F - 14 A به همراه ۲۷۴ فروند موشک AIM - 54 A و۱۰ فروند موشک ATM - 54 تحویل گرفت . هشتادمین و در حقیقت آخرین تامکت ایران در آمریکا باقی ماند تا آزمایشهای گوناگون و طرحهای تکمیلی روی آن اجرا گردد. همزمان نیروی هوائی ایران مذاکراتی را با شرکتهای Grumman و Pratt & withney را آغاز کرد که هدف از آن سفارش ۷۵ فروند دیگر از این جنگنده چالاک بود . البته ایرانیان مایل به تعویض توربینهای TF - 30 در هواپیماهای موجود و هواپیماهای سفارشی جدید بودند.
تامکت های ایرانی پارک شده در پایگاه آمریکایی قبل از تحویل به ایران
سوختگیری تامکت های ایرانی از یک فروند تانکر KC-135 آمریکایی در راه تحویل به ایران
گهی شرکت گرومان جهت جذب و ارسال نیروی کار متخصص تامکت به ایران
دیدگاه