پاسخ : Multi tasking...
ریجستر های working سر جای خودشون مقدار دهی میشن. هر تسک نیاز به ریجستر های خودش داره پس ما به ازای هر تسک یه سری ریجستر جدید داریم. همه این ها به صورت مجازی هست چوم در اصل ما یه سری ریجستر داریم. با تعویض هر تسک , ریجستر های مجازی تسک جدید سر جای ریجستر های اصلی میرن و پردازنده از ادامه تسک جدید ادامه میده. اگر کمی در مورد برنامه نویسی اسمبلی بخونید کاربرد این ریجستر ها رو تو نوشتن برنامه پیدا میکنید.
ساده تر بگم: هر تسک مثل یه برنامه کوچیکه. هر برنامه هم یه سری پارامتر ها رو داره که ضروری اند. پردازنده فقط یه دسته از این پارامتر ها رو میتونه نگه داره. پس ما توی وقفه هامون جای این پارامتر ها رو عوض میکنیم. پارامتر های بقیه تسک ها روی رم ما ذخیره میشه تا نوبت به استفاده از اون ها بشه.
ریجستر های working سر جای خودشون مقدار دهی میشن. هر تسک نیاز به ریجستر های خودش داره پس ما به ازای هر تسک یه سری ریجستر جدید داریم. همه این ها به صورت مجازی هست چوم در اصل ما یه سری ریجستر داریم. با تعویض هر تسک , ریجستر های مجازی تسک جدید سر جای ریجستر های اصلی میرن و پردازنده از ادامه تسک جدید ادامه میده. اگر کمی در مورد برنامه نویسی اسمبلی بخونید کاربرد این ریجستر ها رو تو نوشتن برنامه پیدا میکنید.
ساده تر بگم: هر تسک مثل یه برنامه کوچیکه. هر برنامه هم یه سری پارامتر ها رو داره که ضروری اند. پردازنده فقط یه دسته از این پارامتر ها رو میتونه نگه داره. پس ما توی وقفه هامون جای این پارامتر ها رو عوض میکنیم. پارامتر های بقیه تسک ها روی رم ما ذخیره میشه تا نوبت به استفاده از اون ها بشه.
دیدگاه